♥ [KiHae] Kim Ki Bum and Dong Hae : เพราะเราคู่กัน ♥

ดงแฮ:คิบอม!!แอบมีกิ๊กหรอ??
คิบอม:(หันหน้าหนีความผิด)เปล๊า ไม่ได้กิ๊กเล้ย
แป้ก!!T^T

มาอัพๆๆ ต่อคร้า

น้ำตาจะไหล .... (จริงๆ นะ))) เนื่องจากเค้า
ไม่ค่อยอยู่บ้านเท่าไหร่


(เพราะที่บ้านไม่มีเน็ต))

เลยไม่มีเวลามาช่วยๆ ลูกบ้านอัพเลยอ่ะ
ยังไงก็ฝากบ้านหลังน้อยๆ หลังนี้ (แต่อบอุ่น )

ฝากให้ลูกบ้านช่วยดูแลไปก่อนนะ

เพื่อเป็นการขอบคุณน้องมี่
เพ่ได้ทำ ฮีชอลมาเป็นการ์ตูนให้ด้วย (วอลเปเปอร์)นะ
ที่ช่วยมาอัพไฟล์ให้อ่ะ (อันตัวพี่ก็ยังไม่ได้ไปโหลดเลยว่ะ ฮี่ฮี่)

ตอนนี้ก้อกำลังเก้บเงินให้แกอยู่ด้วย

ไปหล่ะ ขอบใจทุกคนมากๆ มีเวลาจะแวะมาสูบรูปไปทำวอลเพื่อพวกรเกนนะเฟ๊ยยย

เนี้ยๆ อ่า

นี่ๆ เจ้าฟ้า พี่ออกแบบ ตัวโลโก้ประจำตัวมาให้แล้วนะ

ไปเลือกใช้ได้ที่นี้เลย
จะเอาคิแฮ หรือ จะเอาคิบอมเฉยๆ ก็เลือกได้เลยจร้า

^^

http://www.showwallpaper.com/view.php?topic=4353&page=7

(หวังว่าคงใช้เป็นนะน้องสาวพี่)

ขอบคุนคร้า ร๊ากกกพี่กี้ที่สู๊ดดดด

กระผมมีเรื่องมาเม้าส์ แบบว่าเรื่องนี้ต้องเม้าส์ ยังไงก็ต้องเม้าส์ให้ได้นะ

ฟังนะ ฟังนะ ฟังนะ

คือเมื่อตอนห้าโมงเย็นของวันนี้อ่ะ
ไอ้กี้ก้อได้ขอคุณแม่อันเป็นที่รักของปวงชนในบ้านข้าพเจ้า
ออกมาเล่นอินเทอร์เน็ต ก็ที่จะเข้า Showwall เพื่ออัพรูปจุนจังนั้น กี้ได้เข้า Sing in msn
แล้วมีเพื่อนคนหนึ่งมันชื่อ MSN ว่า

"Ki bum แอดมาหากุส์ --** มันคือใครหว่า" ไอ้คนในโฆษณาแป้งเย็นหง่ะ

ไอ้กี้หัวใจจะวาย ไม่รอช้าครับ รีบ IM ไปถามมันทันที
ว่า "เฮ๊ย... เจงดิ" มันก็บอกว่าจริง นี่เข้า Hi5 ไปยังเป็นภาษาเกาหลีอยู่เลย
(ลืมบอกไปว่าที่แอดนี่คือ แอด hi5 นะ)

ด้วยความที่กี้มีใจรักคิบอม (และดองแฮ) อยู่เต็มเปี่ยม
ไม่รอช้าครับพี่น้องงงงงงงงงง
ถ้ามันว่าจริงเ หรอ จริงไง อยู่นั่นแหละ
มันก็บอกว่าจริง แต่ดูแล้วเหมือนมันจะไม่ว่างซักเท่าไหร่ เราก็รีร้น ถามมันอยู่นั้นแหละ

แล้ว hi5 มันจะเป้นงงี้ไง ถ้าเป้นเจ้าของ log in อยู่ มันจะสามารถค้นหาเพื่อนตามรายตัวอักษรได้ใช่ม่ะ
แต่ว่าเพื่อนกี้มันไม่ว่าง...... (มันพูดงั้นบอกให้หาเองอ่ะ)
แล้วเพื่อนมันมีเป็นพันๆ คน โห้ย 200-300 หน้า ต้องกดดูเองทีละหน้า

กี้ถามมันว่า... แค่ ตู๊ดด... (เซ็นเซอร์ฮ่าๆ ) ล๊อกอินเข้าไปแล้วหาตัว K
ให้กุส์หน่อยนะ แค่นี้เอ๊ง

บทสรุป...ร้องไห้ไปรอบหนึ่ง เพราะเพื่อนไม่หาให้
ใจละลนละลายเอ๊ยพี่น้อง.................... ++!!

นั่งหาเองไปถึงหน้า 30 กว่าๆ
เจ้าขวัญ เข้ามาทัก เราก้อเล่าให้ฟัง น้องมันอาศัยจะชวนหาก็เลยให้มันชวน
ขวัญเอาไปประมาณ20-30 นาทีมั้ง หาได้ อุ๊ย..กรี๊ด ด้วยความดีใจ

เจ้าทัต , เจ้าขวัญ , เจ้าก้อย ก็อยู่ในเหตุการณ์นี้ คงเห้นว่าพี่วุ่นวายใจขนาดไหน
เหอะๆ บทสรุป บทสรุป


Hi5 นั้นไม่ใช่ของ Kim Ki Bum อันเป็นที่รักของข้าพเจ้าเลย

ร้องไห้ ร้องไห้ ร้องไห้ อีกแล้ว

ผิดหวังมาก
ผิดหวังเลย

ตัดขาดกะเพื่อนแหม่งเลย...ฮ่าๆๆ

นี่แหละ...เอามาเล่าให้ฟัง

เฮ้อ... ตอนนี้ปล่อยว่างแล้วนะ

อะแฮ่มๆๆ ฟ้าเองเน้อ ลงนิยายให้ทุกคนอ่านกาน ไม่รุจะถูกใจเปล่าน่ะ ลองติชมกานน่ะ


++++buddy soulmate ปาฏิหารย์รักนายเพื่อนสนิท
บทนำ (ที่แสนสั้น)
ตะวันใกล้ลับขอบฟ้า หมู่มวลวิหกฝูงใหญ่ต่างบินกลับรั้ง ชายหนุ่มหน้าหวาน ผมยาวปะบ่าที่ถูกจัดทรงอย่างลวกๆ กำลังนอนทอดกายไปตามสายลมยามเย็น ข้างกายมีหนังสือกองโตที่ความคิดของคนอื่นๆ แต่สำหรับชายหนุ่มคนนี้แล้วกองนี้ชิวๆ - -“
~~~ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด~~~
กลับบ้านได้แล้วนะ
ดงฮวา
เก็บมือถือใส่กระเป๋าหันมามองหนังสือกองชิวๆ เขาค่อยๆยันตัวลุกขึ้นหอบหนังสือกองโตและเดินสู่จุดหมายปลายทาง

แอ๊ดดด(แน่ใจนะว่า...เสียงเปิดประตู - -)
“กลับมาแล้วคร้าบบบ”ลัมทั้งยืนเพราะไอ้หนังสือชิวๆของตน
“เฮ้ย!!นี่แกเอามาทั้งห้องสมุดเลยหรอเนี่ย”พี่ชายพูดขึ้นเมื่อเดินมาเห็นสภาพน้องชาย
“ผมว่าพี่เลิกบ่นผมแล้วมาช่วยเอาหนังสือออกจากตัวผมจะดีกว่า ก่อนที่ผมจะขาดอากาศหายใจตาย”
“เออๆ ได้ๆ”พี่ชาหยิบหนังสือออกจากตัวแต่ปากก็ยังบ่นไม่เลิก
“เฮ้อ!!”ถอนหายใจอย่างโลงอกที่ยังไม่ตาย
“สมน้ำน่า ไปๆ อาบน้ำจะได้กินข้าวกัน”พี่ชายออกคำสั่ง
“คร้าบบ คุณพ่อ”ทำเสียงกวนวงจรบาทาก่อนจะวิ่งไปอย่างรวดเร็ว
พี่ชายส่ายหน้าอย่างระอากับความไม่รู้จักตัวของน้องชาย

บรรยายบนโต๊ะอาหารก็เหมือนทุกวันน้องชายเล่าเรื่องเรียน สิ่งดีๆในหนังสือที่ตนอ่านทำให้บรรยายบนโต๊ะอาหารไม่น่าเบื่อเลย

ดงแฮหรือลี ดงแฮลูกชายคนเล็กของตระกูลลี แต่เมื่อไม่นานมานี่พ่อของเขาได้ประสบอุบัติเหตุรถคว่ำ ทำให้เสียงเสาหลักของบ้านไป แต่แล้วโชคชะตาก็ไม่เคยเข้าข้างกัน แม่ตายตามพ่อเพราะโรคที่ทุกคนไม่เคยคิด เขาจึงอยู่กับ พี่ชาย ดงฮวา ที่มีอาชีพเป็นนักแปลหนังสืออิสระซึ้งก็พอมีเงินบริหารภายในบ้าน แต่เขาก็ยังมีป้า น้า อา ทั้งหลายส่งเงินมาให้ใช่ทุกเดือน ทำให้การที่เขาอยู่กัน 2 คนไม่บำลากมากนัก

~~~~ปิ๊ด ปิ๊ด ปิ๊ด~~~~
เสียงนาฬิกาปลุกบนหัวเตียงดังขึ้น ชานหนุ่มนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียง เวลาแห่งความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอจริงๆ วันนี้ที่จริงเป็นวันสำคัญของมหาวิทยาลัยที่ดงแฮ เรียนอยู่แต่สำหรับดงแฮนั้นวันไหนๆก็เหมือนกันเขาไม่เคยมีบทบาทอะไรสักเท่าไหร่จนแทบไม่มีเลย แต่ก็ดีแล้วไม่ใช่หรอที่จะได้ไม่ต้องไปยุ่งกับใคร
เมื่อเท้าก้าวเข้ามาเขตมหาวิทยาลัยสถานที่ที่เขาคิดจะไปเป็นที่แรกคือ...ห้องสมุด...
“เฮ้ย วันนี้เค้าจับสายสัมพันธ์กันนิหว่า”
“เออดิ ตื่นเต้นชะมัด”
เท้าก็เดินแต่หูน่ะสิฟังเรื่องสนทนาชาวบ้าน- -
ชายหนุ่มเปลี่ยนทิศทางที่จะไปใหม่โดยเปลี่นรเป็นหอประชุมใหญ่ศูนย์รวมนักศึกษาแทน
“คิดดีแล้วหรอวะเนี่ย” บ่นกับตัวเองเบาๆที่คิดได้ไงเดินหลงเข้ามาที่นี่สู้ดีเอาเวลาไปอ่านหนังสือดีกว่า (ชีวิตเกิดมาเพื่อนอนตายคาหยังสือจริงๆ)
“น้องๆคนนั้นจับรึยัง”
หันซ้ายหันขวาเพื่อความมั่นใจว่าเรียกตนจริงๆ
“น้อวแหละ จับรึยัง”
“อ๋อๆ ยังครับ”
รุ่นพี่เลื่อนกล่องใบใหญ่มาตรงหน้า มือล่วงจับส่งๆไปไม่ได้ลุ้นอะไรนักหนา พยายามให้มันผ่านไปงั้นๆ
เมื่อเปิดออกมาถึงว่าตกใจ.....มันคือใครกัน.......

คุยกานนิส
มันดูสั้นๆไปหน่อย คิชมๆด้วยน้าๆขอบคุนคร้า บ้านคิเฮจงเจริญ!!!!

เม้าส์ต่ออีกเรื่อง...

วันนี้มาส่ง Story ไปส่ง A-star ด้วย
ไม่รู้จะได้ลงหรือป่าวหนะ

เฮ้อ... แค่นี้นะ เดียวอัพนิยายเจ้าฟ้าก่อน อิอิ

ชีวิตพี่กี้นี่วุ่นวายเหมือนกันนะคะเนี่ย

สู้ๆนะคะท่านพี่

โอ้ย..มากมายอ่ะ แกเอ๊ย
เดียววันที่ 12 (กะพรุ่งนี้นี้หว่า)
วิ่งเอารถยนต์ไปรับเสื้ออีก 200 กว่าตัว

เสื้อค่ายคอมพ์ฯน้องๆ นะ
(พี่ออกแบบเอง)

วันที่ 13 กะเดียวเข้าไปรร. อีก
เพราะว่าไปเคียร์รายการกิจกรรมที่รร.

วันที่ 14 กะต้องเข้าไป

15 -17 กะไปเข้าค่ายคอมพ์ที่รร.
(พี่เป้นสต๊าฟฟฟ) ฮ่าๆ ไปแหละจร้า

เอาบทสัมภาษณ์ของบอมมี่มาฝากนะ (ขอบใจขวัญด้วยจ๊ะ)

ตลอดชีวิตของผมที่ผ่านมา ผมไม่เคยทำอะไรที่ต้องอายมาก่อน
ผมจะอยู่กับความเป็นจริงเสมอ ดวงตาของเขามีความซื่อตรงในขณะที่เขาพูดตอบคำถาม
แม้จะเป็นคำถามสั้นๆ แต่เขาตอบอย่างหนักแน่น คิบอมได้กล่าวอีกว่า

''เขาไม่เคยมีแฟนเลยตลอด 20 ปีที่ผ่านมา''



พูดตรงๆเลย ผมไม่รู้ว่าอะไรคือ ทักษะการแสดงเลย ผมได้หยุดเรียนมันหลังจากเรียนมา
ปีครึ่ง ผมได้แสดงในสิ่งที่ผมเข้าใจในชีวิต และแสดงอะไรที่ครูสอน ข้างในสมอง
ในหัวใจ ที่นั่นต้องเป็นรูปภาพ ความประทับใจ หรือการกระทำ
มันคล้ายกับการเรียนออกเสียง ผมเรียนรู้จากพื้นฐาน ตอนนี้ผมไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของโลก
แต่ผมอยู่ในที่ๆมองเห็นได้



''สำหรับผมแล้ว เพียงพบแล้วถ้าผมประสบความสำเร็จตอนอายุ 30
มันคงจะดีกว่านี้ถ้ามีคนอยู่เคียงข้างผมด้วย ผมปรา๔นาที่จะได้แต่งงานกับเค้าคนนั้น
ทางด้านการแสดง ผมอยากให้ทุกคนยอมรับ และอยากให้ทุกคนรู้ว่าผมเก่ง''

ปกติแล้วจะเป็นคำที่ชัดเจนเมื่อมีแสงส่องไปยังคำว่า Smart
มันจะมีความหมายมากสำหรับคิบอม

''ถ้าใคร Smart เขาจะไม่รู้สึกอายในตัวเอง''

นักแสดงส่วนมากจะใช้ชีวิตตามแบบแผนของพวกเขา
แม้ว่านักแสดงบางคนจะได้รับบทบาททางการแสดงมากมาย
แต่มันเหมือนกับว่าไม่มีการแสดงอะไรเกิดขึ้นเลย แม้ว่าจะมีแผนแล้วก็ตาม
ผมเองก็ไม่สามารถจะทำตามแบบแผนนั้นได้ เพราะเมื่อปีที่แล้วมีงานชนกันถึง 3 งาน

เรนโบว์โรแมนซ์ ที่มีตลอดทั้งปี และ Snow Flower กำกับโดย Kim Soo Hyun
ได้รับการสันบสนุนจากผู้ชมจำนวนมาก

''การแสดงในเรื่อง Snow flower อารมณ์ในการแสดงของผมได้เกิดขึ้น
สำหรับผมแล้วการแสดงเป็นอะไรที่ต้องฝึกฝนอย่างหนัก มันยากและต้องใช้ความคิดอย่างมาก
แต่ผมก็ต้องทำไปเรื่อยๆ และให้ดีขึ้นด้วยในขณะเดียวกัน
ผมได้สนุกไปกับเสียงดนตรี ผมชอบที่จะได้แสดงบนเวที แต่นี่ทำให้ผมไม่ค่อยมีเวลาเล่น
เน็ตในเวลากลางคืน , ฮ่า ฮ่า''

Credit : KMTH
Translated in thai : TpoooTS@KMTH

โฮ้ว คิเฮ คิเฮ น่ารักพี่สูดดดดดดดดดดดดดดด เลยพี่กี้ง้าบบบบบ

อาจจะไม่ใช่รูปคู๋แต่ก้อเปนรูปที่น่ารักนะเคอะ

มาช่วยอัพรูปตามสัญญาในเอ็มง้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

น่ารักมากมายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ขอร่วมปฏิบัติการด้วยโคนนนนนนนนนนน

อ่ะจ้า มาช่วยๆ กันเร็วน้องขวัญ

พี่นี่ ออม เอง มิใช่ ขวัญ เน้อ ลืมอีกแว้ว

พี่กี้...เจอแล้ว
เหลือไม่กี่รูปเอง.......อัพให้เลยนะ