มาอัพยัยจอมโหดต่อ 555+ มีคนเห็นไหมว่านารุอัพยัยจอมโหดไปแล้วอ่ะ =_=^
********************
นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด
บทที่ 20/3 [จบตอนเคอะ ~~ หุหุ]
[ มันคืออะไรกันน่ะ!!]
โซจินจ้องมองไปที่คนตรงหน้านั้น กัดฟันแน่น เธอขยับริมฝีปากบางของตัว เองเตรียมที่จะโวยวายอีกครั้ง แต่สายตาของเธอก็เสไปปะทะกับบางสิ่งที่อยู่ไม่ไกลไปจากรถของชุนวูที่กำลัง มุ่งตรงที่นั้น อีกไม่นานนี้
0.0!!
นั่นมันด่านตรวจคนนี่นา ข้างหน้า !! > < กรี๊ดด!! พระเจ้าเข้าข้างฉันแล้ว > < !!
ในขณะที่โซจินกำลังดีใจอยู่นั้น จู่รถของชุนวู ก็เบรกอย่างกะทันหัน ทำเอาโซจินตั้งตัวไว้แทบไม่ทัน หัวเธอแทบจะโขกกับกระจกรถด้านหน้า
“อ๊ากกก!! อะไรของนายอีกเนี่ย!! >[]<”
“เงียบ! เอามือมานี่!” ไม่พูดเปล่า ชุนวู ดึงข้อมือของโซจินไปทันที แล้วเขาก็ทำในสิ่งที่โซจินอ้าปากค้าง
0[]0!!
“หึหึ ... อย่าคิดว่าเธอจะมีทางรอด...” เสียงรอดไรฟันออกมาจากปากของคนตรงหน้า หลังจากที่ปล่อยมือของโซจินออกไปไม่สิ.สะบัดมันออกมากกว่า
“ขอตรวจรถด้วยครับ ^^” ตำรวจ นายหนึ่งพูดขึ้นพร้อมส่องไฟฉายเข้ามาในรถของชุนวุเมื่อชุนวูขับมันมาถึงที่ ตั้งตวรจ ชุนวู เปิดกระจกให้มากขึ้น เลื่อนหน้าออก มองตอบด้วยสายตาเป็นมิตร โซจินขยับจะพูดเพื่อให้ตำรวจช่วยเธอ แต่ชุนวู ดึงข้อมือของเธอไว้แน่น หันมามองเธอตาเขียว ก่อนจะหันไปหาตำรวจอีกครั้ง
“เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอครับ”
“มีเหตุผิดปกตินิดหน่อยนะครับ เขาว่ามีคนร้ายจะใช้เส้นทางนี้ในการหลบหนีการจับกุม พอดีมีคดีร้ายๆเกิดขึ้นที่เมืองข้างๆนี่ครับ ขอตรวจบัตรหน่อยครับ”
นายตำรวจพูดอารมณ์ดี ชุนวูพยักหน้ารับก่อนที่จะค้นหาบัตรของเขาที่หน้ารถ ด้วยมือเพียงข้างเดียว ...ก็แน่ล่ะ อีกข้างเขาใช้จับข้อมือของเธอเอาไว้อยู่นี่นา
โซจินพยายามจะทำสีหน้าเพื่อเรียกร้องความสนใจของตำรวจ ที่ต้องทำแบบนั้น เพราะถ้าเธอขืนร้องหรือพูดออกมา ข้อมือของเธอคงได้หักคามือเขา ในขณะที่ชุนวุกำลังก้มหยิบบัตรนี่ละ เป็น โอกาสเหมาะที่สุดแล้ว!
“ขอโทษครับ คุณผู้หญิงมีอะไรรึเปล่าครับ” ในที่สุด ตำรวจก็สังเกตเห็น >< กริ๊ดด !! ว่าแล้ว โซจินก็รีบสะบัดมือของชุนวูออกทันที ในตอนนั้นเขาเองก็ไม่ได้ออกแรงในการ กุมมันไว้ เพราะมัวแต่หาบัตรนั่นเอง
“คือว่า !!”
รวดเร็ว เสียงของโซจินขาดหายไปในลำคอ เมื่อริมฝีปากของคนที่เธอคิดว่าเขา จะเพลอเรอไม่ระวังตัว ทาบทับปิดเรียวปากบางของเธอ ชุนวู ไม่ทำแค่นั้น เมื่อโซจินพยายามจะที่ดิ้นดันเขาออกไป
อื้อ....
อ่อยอ่ะ ~...
อ่ะ !
>x<
อื้อ ~
ชายหนุ่มก็ยิ่งกดเรียวปากนั้นแน่นและแรง จนเจ้าของปากบางต้องหลับตา... รู้สึกเจ็บแปลบที่ริมฝีปากล่าง โซจินพยายามแม้ว่าจะรู้สึกเจ็บ ชุนวู ละมือจากการค้นหาบัตร มือหนึ่งข้างกดท้ายทอยของโซจินให้เอียงรับมุมสัมผัสของเขา ปลายลิ้นชนปลายลิ้นในที่สุด
อึก!!
0x0
อื้อ ~ >x<
อื้อ ~
โซจินสะดุ้งตัวตาเปิดกว้าง เมื่อถูกรุกล้ำเข้ามาถึงข้างใน ชุนวูยังคงไม่ยอมปล่อยเรียวปากบางให้เป็น อิสระ ลิ้นร้อนยังคงตะวัดกวัดกินอยู่ข้างในนั้น ร่างบางเริ่มหายใจติดขัด ตัวเริ่มอ่อน มือทั้งสองที่เคยพยายามดันคนตัวสูงออก ทำได้แค่วางทับไว้ที่หน้าอกอุ่นของเขา ชุนวูถอนสัมผัสร้อนในที่สุด โซจินหอบแฮ่ก พยายามหายใจเอาอากาศเข้าไปใน ปอด หน้าของโซจินซบลงที่อกอุ่นของชุนวูอย่างไร้เรี่ยวแรงทรงตัวอยู่โยมีมือ ของชุนวูกดเอาไว้อีกที
“ขอโทษจริงๆครับ ที่รักของผมเขาต้องการผมมากไปหน่อย เธอต้องการไปถึงที่พักเร็วๆ พอดี พวกเราเพิ่งแต่งงานกันน่ะครับ”
ชุนวูถอนเรียวปากบาง ก่อนจะหันไปยิ้มยีตาอย่างใสสะอาดกับคุณตำรวจที่ยืน อึ้งอยู่ข้างรถ ไม่ใช่แค่นายเดียว...แต่หลายนายเลยทีเดียว! (อ่า >__< อิจฉาคุณตำรวจอ่ะ ~ )
ชุนวูไม่ได้ทำแค่นั้น เขาจับข้อมือของโซจินขึ้น ชูนิ้วนางข้างซ้ายของเธอให้คุณตำรวจเห็น แล้วที่นิ้วของเขาก็มีอยู่เหมือนกัน
“แหวนแต่งงงานของพวกเราครับ ^^”
“ อ่า ... - ///- คะ ครับ งั้น พวกเราไม่รบกวนแล้วครับ ” ตำรวจที่ยืนอยู่ข้างรถของเขา ต่างก็ตะแบ๊ะท่าเคารพแล้วปล่อยให้ชุนวูขับรถออกไป
“ข้าวใหม่ปลามัน นี่มันร้อนแรงจริงๆเลยนะผู้กอง” นายหนึ่งพูดขึ้น
“สงสัยผมคงต้องรีบไปขอแฟนแต่งงานแล้วล่ะจ่า 555+ ” ฝ่ายผู้ที่มีตำแหน่งงานมากกว่าพูดขึ้นบ้าง
ณ ที่ตั้งด่าน ต่างก็มีเสียงหัวเราะครืนแครงตามหลัง รถของชุนวูไป ตำรวจแต่ละนายหน้ายังคงแดงไม่หาย กับภาพจูบร้อนแรงที่ชุนวูทำกับโซจินเมื่อครู่
.
.
“ ทำท่าแบบนั้น ต้องการฉันสินะ หึหึ “
ชุนวูที่ขับรถออกมาไกลจากจุดตรวจพูดขึ้นมาในที่สุด เมื่อเจ้าของร่างบางที่เขาเพิ่งอ้างว่าเป็นเจ้าสาวของเขาเมื่อครู่ ยังคงไม่ยอมหยุดหอบเอาอากาศเข้าไปในปอด สีหน้าที่แดงระเรื่อ แววตาฉ่ำราวน้ำผึ้ง และร่างที่อ่อนแรงนั้นมันทำให้เขารู้สึกรำคาญจนอยู่เฉยไม่ได้ ... เพราะเขาคงจะห้ามใจตัวเองไม่ไหว ตอบสนองสิ่งที่ร่างกายของเธอกำลังต้องการอยู่ตอนนี้
ร่างบางหันมามองเจ้าของคำพูดสีหน้านิ่ง เธอหอบเอาอากาศเข้าปอดไปอีกครั้งก่อนจะพูดขึ้นมาเสียงแหบพร่า
“ฉันไปเป็นเจ้าสาวของนายตอนไหน ใครต้องการนาย!!”
“ฉันเคยบอกว่าต้องการนายด้วยเหรอ? ไอ้คนทุเรศ!!!” น้ำเสียงของเธอหนักขึ้นในตอนหลัง คงเป็นเพราะเริ่มที่จะทรงตัวเองได้แล้ว
“ฉันไม่ได้เต็มใจมากับนายด้วยซ้ำ ชุนวู และไม่มีวัน อย่าคิดเลย ว่าคนอย่างฉัน จะนึกต้องการนาย ฝันไปเถอะ!!”
โซจินกลั้นใจพูดออกมาในที่สุด เสียงหอบเล็กๆถูกพ้นออกมา จากลำคอของเจ้าของร่าง สายตายังคงมีแต่ความรู้สึกโกรธ เกลียดคนตรงหน้าเธอไม่ต่างไป ในหัวของเธอยังคงสับสนกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น เหมือนเขาจำเธอไม่ได้ แต่บางทีก็เหมือนเขาจะจำเธอได้ มันคืออะไรกันแน่ ! หรือว่าเขาจะแกล้งทำเป็นความจำเสื่อมกับเธออีก !!
“ งั้นเหรอ? หึหึ !! ”
น้ำเสียงเย็นที่ดังขึ้นในลำคอของชายหนุ่ม เขาเองก็ไม่รู้หรอกว่าเขาไปลากตัวเธอมาจากพี่ชายต่างสายเลือดของเขา ทำไม รู้เพียงแต่ว่า เขาต้องทำแบบนั้น ต้องดึงเธอออกมา
ไม่ต้องการฉันงั้นเหรอ? อีกไม่นาน ....เธอจะเรียกร้องต้องการฉันเองล่ะ ... หึหึ
ชายหนุ่มพูดขึ้นเบาๆ เหมือนพูดกับตัวเองซะมากกว่า เสียงรถคงจะดังเกินไปที่จะทำให้ โซจินได้ยินมัน เธอมองเห็นเพียงชายตาหน้ากลัวที่สะท้อนออกมาจากลูกแก้วสี น้ำตาลภายในดวงตาของเขา
มันจะเกิดอะไรขึ้นกับฉันอีกแล้ว !!
.
.