**CC** มาดู หลิวอี้เฟย จากเรื่อง มังกรหยก 2 และภาพน่ารักๆของเธอกันค่ะ**CC**

อีก 5 นาทีจะกลับบ้านแล้วจ๊ะ

เอาแล้วครับอันนี้คือขั้นที่1 ขั้นที่2จำทำหว่า

ดีครับเบสคุง

หวาดดีพี่แชมป์ เอารูปสวยๆมาลงอีกน้า ชอบๆ

กลับบ้านก่อนนะแชปม์ หวาดดีเบส

จ้าๆๆๆเปิ้ลบายครับๆวไจอที่บ้านครับ
ครับเบส

ตกน้ำตกรถ

ทุกชาติไป

เพื่อนก็บอกเพื่อนก็เตียน ตกน้ำตกรถตกเรือตกท่าน้ำ

กำซ้ำเฉบเลยโทษทีค่ะ

สวัสดีค่า...ไม่ได้มานาน

มังกรหยก ตอน ตำนานศึกเทพอินทรีย์ ความรักมั่นคงสะท้านภพ แม้แต่ฟ้าดินยังต้องสยบ

ความรักคงมั่นสะท้านภพ
ในด้านความรักนั้น เอี้ยก้วยถูกยกย่องให้เป็นบุรุษที่มีจิตใจมั่นคง รักมั่นต่อเซียวเหล่งนึ่งคนเดียว ตลอดทั้งเรื่องเอี้ยก้วยได้พานพบกับสตรีที่งดงามมากมาย แต่ละคนล้วนมีเสนห์แตกต่างกันไป บ้างก็เป็นสาวเรียบร้อยน่าทะนุถนอม บ้างก็เป็นสาวซนแก่นแก้ว บ้างก็แสนดี บ้างก็สง่าน่าเลื่อมใส และด้วยนิสัยของเอี้ยก้วยนั้น เป็นนิสัยในแบบที่ทำให้สตรีหลงใหลได้ นอกจากจะมีหน้าตาที่หล่อเหลาคมคายแล้ว สิ่งที่พิเศษสุดคือมีวาจาเป็นเอก เป็นคนที่คารมดี ทำให้ผู้หญิงยิ้มได้ อันเป็นคุณสมบัติสำคัญของผู้ชายเจ้าเสนห์ มีคนเคยกล่าวไว้ว่า เมื่อได้ที่คุณทำให้ผู้หญิงยิ้มหรือหัวเราะได้อย่างมีความสุข เท่ากับคุณได้หัวใจนางไปครึ่งนึงแล้ว เอี้ยก้วยได้ใจสาวๆมากมาย โดยไม่ต้องใช้ความพยายามอันใด เพียงใช้ชีวิตไปตามรูปแบบความเคยชินของตัวเอง ก็มีสาวมาตกหลุมรักยอมมอบกายถวายชีวิตให้ได้ เอี้ยก้วยอาจจะติดนิสัยชอบพูดจาเย้าแหย่หญิงสาวจนเคยชิน แต่ก็มิใช่ด้วยจิตคิดอกุศล เป็นเพียงความคะนองในวันหนุ่ม แต่ในใจจริงๆของเขานั้น มีเพียงเซียงเหล่งนึ่งเป็นหนึ่งในดวงใจ ความรักที่เขามีต่อเซียวเหล่งนึ่งก็ไม่เคยถูกบั่นทอนลงเลยแม้แต่น้อย กลับยิ่งเพิ่มพูนขึ้นทุกวันๆ



ในตอนที่เซียวเหล่งนึ่งกระโดดลงหน้าผาไปและจารึกข้อความทิ้งไว้ให้เอี้ยก้วยรอคอย เซียวเหล่งนึ่งทำเช่นนั้นเพียงเพราะหวังให้ชายซึ่งเป็นที่รัก จะยังคงรักษาชีวิตต่อไปไม่คิดกระโดดตามลงมา เมื่อเวลาผ่านพ้นไปความคะนึงหาที่มีอยู่ย่อมถูกบั่นทอนลงไปบ้าง แต่ในความเป็นจริงหาเป็นเช่นนั้นไม่ แม้จะมีหญิงงามมากมายให้เลือก แม้เวลาจะผ่านไปเนิ่นนาน แม้จะไม่รู้ว่าการรอคอยนี้จะสูญเปล่าหรือไม่ แต่เอี้ยก้วยก็ยังคงมีรักมั่นคง เฝ้ารอคอยอยู่เนิ่นนาน ผ่านวันเวลาอันปวดร้าวด้วยพิษแห่งความคิดถึงคะนึงหา จวบจนเวลาผ่านพ้นมาถึงเวลาที่กำหนด เมื่อไม่พานพบหญิงซึ่งเป็นที่รัก เอี้ยก้วยก็ยังคงตัดสินใจกระโดดตามลงไปอยู่ดี ไม่ต่างจากเมื่อสิบหกปีก่อน