นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด ♥~{->>[ The Top is crue]<<-}~♥ 
นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด
บทที่ 19/3[จบตอน]
[ เพราะเคยเจ็บ !!] 
อัพพพพพพพพพพพพจ้า~~

--------------------------------
นายตัวร้ายกับยัยจอมโหด
บทที่ 19/3[จบตอน]
[ เพราะเคยเจ็บ !!] ณ. โรงพยาบาล ห้องคุณย่ารุ่นพี่
0.0!! โอ้~~ กลับมาที่ฉันแล้วเหรอเนี่ย เหอะๆ =_=^
ทำไมเรื่องของฉันมันโดนแย่งซีนบ่อยจังฟร่ะ นี่มันเรื่องของฉันไม่ใช่เรอะ ฉันเป็นนางเอกใช่ม๋ายยยยยยยย~~ -*-
(แหะ...น่าโซจิน หยวนๆเหอะ ^0^)
เออ.... -*-
เฮ้อ~~ จะว่าไปแล้วพอกลับมาที่ฉัน ฉันก็ไม่รู้ว่าจะพูดยังไงเหมือนกัน ตอนนี้ความรู้สึกของฉัน มันแปลกๆ ฉันรู้สึกเหมือน
ฉันกำลังทำอะไรผิดไป ไม่รู้สิ ฉันต้องกำลังทำอะไรผิดไปแน่ๆเลย ฉันรู้สึกไม่ค่อยดีเลย
(เรื่อง...ถ้าจะให้เดา เรื่องที่เธอบอกชุนวูไปว่าไม่ได้คิดถึงเขาใช่ไหม? -_-^)
คือ..................
(แล้วเธอพูดแบบนั้นไปทำไมเล่า =_=^)
ก็ปากมันไปเองนี่นา >0< !! ฉันไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้นซะหน่อย
วันนั้นฉันยังจำได้เลยว่าหลังจากที่ฉันพุดออกไปแบบนั้น
ฉันเองก็ยังอึ้งกับมัน แต่คนที่อึ้งยิ่งกว่าคือนายชุนวู
เพราะหมอนั่น กอดฉันค้างไปนาน แล้วก็ปล่อยฉันในที่สุด
สีหน้าของเขา....มันว่างเปล่ามาก มากจนฉันขนลุกซู่เลยล่ะ เหมือนอย่างกับฉันได้เจอกับท่านยมบาลใต้นรกเลย TT^TT
(เหอๆ.... =_=)
ชิล์...-_-* แต่จะว่าไป ช่างปะไรอี่ตานั่น ปล่อยให้เข้าใจไปแบบนั้นแหละ ^0^
จะได้รู้ว่าฉัน!! ยัยโซจินคนนี้ไม่ยอมให้เขาทำร้ายจิตใจอยู่ฝ่ายเดียวอีกแล้ว!!
(รักเขารึไง ?)
อึก!! ธะ..เธอถามอะไรเนี่ย!! 0[]0!!
(ก็เมื่อกี้พูดอย่างกับว่าเขาทำร้ายจิตใจเธอนักหนา ถ้าเธอไม่ได้รักเขา เธอจะมาพูดแบบนี้เรอะ เบ๊อะจริง -_-^)
ไม่จริง!! ไม่ใช่ มั่วแล้ว ฉันไม่ได้รักหมอนั่นหรอก ไม่มีทางเลย ไม่มี >0<~~
“ต่อไปไม่มีอะไรแล้ว งั้นผมเข้าไปดูคนไข้ห้องนี้ก่อนแล้วกันนะ ถ้ามีอะไรก็มาตามผมแล้วกัน”
0.0!!!
เสียงคนดังอยู่ข้างนอก เสียงนี่ถ้าจำไม่ผิดมันเสียงของคุณหมอนี่นา
ตายล่ะ !! ฉันไม่อยากให้ใครรู้ว่าฉันมาเฝ้าคุณย่าของรุ่นพี่อ่ะ ทำไงดีเนี่ย T^T
ออ!! .. จริงสิ ไปแอบในห้องน้ำแล้วกัน^^
คุณย่าของนายชุนวุกับรุ่นพี่นี่ขี้เซาน่าดู -_-^ นอนมาจะครบอาทิตย์ที่สองแล้วนะเนี่ย ยังไม่คิดจะตื่นอีกเหรอเนี่ย
ฉันรีบวิ่งไปแอบในห้องน้ำทันที สวนกับประตูห้องที่ถูกเปิดออกมาเพียงนิดเดียว >_<
(ฉันไม่เข้าใจอ่ะ ทำไมต้องหลบด้วยเนี่ย =_=^) ถามฉัน แล้วฉันจะตอบยังไงฟร่ะ ไม่ใช่คนแต่งโว๊ย -*- (เออ...ลืม... อิอิ ^[]^)
“ยัยบ้า เมื่อไหร่จะตื่นมาวักทีนะ เธอขี้เกียจเกินไปแล้ว”
แม้ฉันจะแอบอยู่แต่ฉันก็แง้มๆประตูออกมาดูนิดนึง อิอิ ^^ มันก็พอจะทำให้ฉันได้ยิน และๆได้เห็นว่าคุณหมอที่มีอายุอ่อนกว่าคุณย่ารุ่นพี่นั่งลงข้างๆ พูดขึ้นพร้อมกับยกมือขึ้นไปจับหน้าของท่าน
0.0!! สายตาของเขาที่มองไปที่คุณย่าดูอ่อนโยนมาก
และมีบางอย่างที่ฉันไม่เข้าใจถูกถ่ายทอดออกมาจากมัน
เขาลูบแก้มของท่านไปมาและจ้องมองอยู่อย่างนั้น ฉันว่าเรื่องนี้มันแปลกๆนะเนี่ย !!
“ฉันบอกเธอตั้งกี่ครั้งว่าอย่าคิดมากเรื่องของเจ้าชุน ฉันรู้นะว่าเธอเป็นห่วงชุนวูมากขนาดไหน แม้การกระทำของเธอมันจะต่างจากสิ่งที่อยู่ในใจของเธอ เจ้าเฟย......เธอพักบ้างนะ ฉันเป็นห่วงเธอ”
มือของคุณหมอเลื่อนไปจับที่มือของคุณย่ารุ่นพี่
ว่าแต่ว่า....คุณย่ารุ่นพี่ก็เป็นห่วงชุนวุเหมือนกันแหรอ? ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าท่านเหมือนไม่รักชุนวูเลยล่ะ
“เธอยังไม่ลืมเรื่องนั้นอีกหรือ....เจ้าเฟย...เมื่อไหร่เธอจะลืมมัน”
…….
“ถ้าเธอยังคงเจ็บกับความทรงจะนั้น แบ่งมาที่ฉันก็ได้ ฉันไม่ชอบให้เธอใช้มันลงกับเจ้าชุนเลย มันไม่ดีเลยนะ”
.........
“เจ้าเฟย......ไม่ว่ายังไงฉันก็อยากจะขอโทษ..ขอโทษเธอแทนพี่ชายของฉัน...”
คุณหมอจ้องมองไปที่ร่างคุณย่ารุ่นพี่ ใบหน้าของเขาเศร้าสลดลง
นี่ฉันคิดมากไปรึเปล่าถ้าฉันจะคิดว่า คุณหมอคนนี้ หลงรักคุณย่าของรุ่นพี่
และที่คุณย่าของรุ่นพี่เป็นแบบนี้กับนายชุนวู...เพราะ......เธอเคยเจ็บมา.....
แกร๊ก!!
“เอ่อ คุณหมอฮุนค่ะ มีเคสด่วนเข้ามาค่ะ”
นางพยาบาลเปิดประตูดเข้ามาและพุดขึ้น
คุณหมอที่รีบปล่อยมือคุณย่าของรุ่นพี่ลง หันมาอย่างรนรานแล้วก็พยักหน้ากับพยาบาลคนนั้น ก่อนที่เขาจะเดินออกไป
ถึงว่าสิ....หน้าตาของหมอดูไม่ใช่คนใต้หวันเลย ไม่ผิดจริงๆ หมอเป็นคนเกาหลี และเขามีพี่ชาย พี่ชายของเขากับคุณย่ารุ่นพี่
.............ต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆเลย
ฉันออกมาจากห้องน้ำและกลับมานั่งที่เดิม จ้องมองไปที่ร่างของคุณย่ารุ่นพี่
เวลาที่ท่านหลับ ดูไม่มีพิษมีภัย แถมยังเป็นคนที่สวยมากดด้วยซ้ำ
ไม่น่าเชื่อว่าพอตื่นขึ้นมาแล้วจะร้ายขนาดนั้น จะว่าไปแล้ว นายชุนวูคงได้เชื้อร้ายกาจนี้มาจากคุณย่าเป็นแน่ เหอะๆ =_=^
แกร๊ก!!
0.0!! ประตูเปิดอีกแล้ว แว๊ก!! เดี๋ยวสิ ให้ฉันหาที่หลบก่อน >[]< ~~
ด้วยความรวดเร็ว ฉันรีบหมุนตัวเข้าไปหลบในห้องน้ำอีกครั้ง แล้วสิ่งที่ฉันต้องอึ้งอ้าปากค้างเลย ก็เกิดขึ้น
นายชุนวู!!! 0[]0
ขะ....เขามาที่นี่...ไม่อยากเชื่อ!!!
ร่างสูงของเขาก้าวเข้าไปใกล้ที่เตียงของคุณย่า เขานั่งลงตรงโต๊ะข้างๆเตียงนั้น
“นี่....จะนอนไปถึงเมื่อไหร่กัน ตื่นขึ้นมาซะทีซิ วันนี้ผมไปทำเรื่องไม่ดีมาด้วยนะ หึหึ พอย่าเป็นแบบนี้ผมก็เป็นอิสระ อยากทำอะไรก็ทำ เป็นไงล่ะ ไม่รู้สึกอะไรเลยรึไง หึหึ ไม่อยากบอกเลยว่ามันรูสึกดีขนาดไหน ที่ไม่มีคนแก่ๆตามราวีแบบนี้ ตื่นขึ้นมาสิจะหลับเอาแรงไปถึงไหน....”
เสียงเขามันฟังดูแปลกๆ...หรือว่าหมอนั่นกำลัง...
“ตื่นขึ้นมาด่าไอ้หลานนอกคอกคนนี้เซ่ !!”
เขาตะคอกไปกับร่างที่กำลังหลับอยู่ -*- อี่ตานี่ ขนาดคุณย่าท่านไม่สบายอยู่นะ ยังจะก้าวร้าวขนาดนี้
เชื่อแล้ว ว่าทำไมคุณย่าของนายถึงได้โมโหนายทุกครั้งที่คุยกันกับนายน่ะ !! =[]=
แล้วฉันก็เห็นนายชุนวุพลุบหน้าลงตรงเตียงของท่าน หา!! 0.0 นายนั่นจับมือท่านไว้ด้วยหรือ!!
“คุณย่าครับ......ผมจะทำยังไงดี...ผม.....”
หลังจากนั้นฉันก็ได้ยินเสียง....สะ สะอึ้นเหรอ? หมอนั่นร้องไห้ !!!