เนื้อความจดหมายเพื่อนของคุณพ่อเจบอม
"สวัสดีครับ แฟนๆของพักเจบอม
ผมเขียนจดหมายฉบับนี้ด้วยหวังว่าข้อความนี้จะได้รับการเผยแพร่ ในฐานะที่ผมก็เป็นพ่อของลูกชายคนหนึ่งเช่นกัน
ผมเคยทำธุรกิจร่วมกับคุณพ่อของเจบอม และเป็นเพื่อนกับพ่อเขามาเกือบ 30 ปี และเป็นคนเกาหลีในรุ่นที่ 1.5 ที่ย้ายมาอยู่อเมริกา ผมจึงรู้จักเจบอมมาตั้งแต่เขายังเด็กและได้รู้จักเห็นการใช้ชีวิตของเขามาตลอดจากช่วงระยะเวลาที่เราได้อยู่ด้วยกันมา
เจบอมอาศัยอยู่ในเมืองเอ็ดมันส์ เมืองเล็กๆติดทะเลที่ซีแอทเทิล บ้านของเขาสร้างมากว่า 40 ปีแล้วและครอบครัวของเขาก็อยู่ที่บ้านนั้นมาเกือบ 20 ปี
ในโรงจอดรถ ไม่ได้มีรถ BMW หรือ Lexus เหมือนที่เห็นได้ทั่วไปตามครอบครัวอเมริกันครอบครัวอื่นๆ ในทางตรงกันข้ามกลับเป็นรถที่มีอายุเก่ากว่า 10 ปีจอดอยู่และรถยนต์ฮุนได้รุ่น Elantran ซึ่งได้รับเป็นของขวัญมาแต่ครอบครัวเขาก็ได้นำไปคืนทันทีหลังจากเหตุการณ์ของเจบอมได้เกิดขึ้น
เมื่อคุณเข้าไปในบ้าน บ้านนั้นถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ในสมัย 10 ปีที่แล้ว มีทีวียี่ห้อ Sony ขนาด 37 นิ้ว คอมพิวเตอร์ก็เก่ามากและก็มีปัญหาเสียรายวัน คอมพิวเตอร์ที่ใช้ได้ก็เป็นโน๊ตบุ๊กที่เจบอมได้รับมาจากแฟนคนหนึ่งของเขา
สาเหตุที่ทำไมผมถึงมาเล่าเรื่องเหล่านี้ให้พวกคุณฟังก็เพราะว่าผมอยากให้พวกคุณรู้ว่าทุกอย่างที่เจบอมแสดงออกมาผ่านทางโทรทัศน์นั้นไม่ใช่เจบอมที่เสแสร้ง เขาไม่ได้มาจากครอบครัวที่ร่ำรวยแต่ก็ไม่ได้เป็นครอบครัวที่ยากจนแร้นแค้นเช่นกัน
สองวันหลังจากที่เจบอมกลับมาถึงซีแอทเทิล พ่อของเจบอมได้ซื้อเปียโนราคา 200 ดอลล่าร์ (ประมาณ 7000 กว่าบาท) จากใครคนหนึ่งมาให้เจบอม เจบอมก็ฝึกซ้อมเปียโนนั้นโดยไม่มีคำพูดหรือการตัดพ้อออกมาแม้เพียงคำเดียวเขากลับซ้อมอย่างหนักเพื่อพ่อของเขาด้วยเปียโนราคาถูกๆหลังนั้น ซึ่งทำให้ผมรู้สึกละอายใจที่ผมมีคีย์บอร์ดยี่ห้อ Roland ราคา 5000 เหรียญในครอบครอง
เมื่อคืนวันศุกร์ที่ผ่านมา เจบอมไม่ยอมนอนจนถึงตีสามและพูดคุยเรื่องต่างๆนาๆกับพ่อของเขา พ่อของเขาก็มีน้ำตารื้นขึ้นมา น้ำตาในดวงตาของพ่อที่เกิดจากความเสียใจต่อลูกชาย
--ผู้แปลจากภาษาเกาหลีตัดส่วนที่เราทราบกันดีออกไป--
ในช่วงต้นเดือนสิงหาคม ผมจำได้ว่าเจบอมกลับมาที่ซีแอทเทิลเพื่อมาเยี่ยมบ้าน พอเขาได้ยินน้องชายที่เริ่มสร้างความลำบากใจให้ครอบครัว เจบอมกล่าวกับน้องด้วยน้ำตาที่เอ่อออกมาว่า
"ฉันก็อยากไปเจอเพื่อนเหมือนกับนาย อยากจะออกไปเที่ยวเล่นด้วยเหมือนกับนาย นายรู้ไหมทำไมฉันต้องทรมานขนาดนี้ ทั้งหมดฉันทำเพื่อนายและพ่อแม่ของเรา ทำไมนายไม่คิดถึงจุดนี้บ้าง"
คืนหนึ่ง ผมได้ลองถามลูกสาวของผมที่มีอายุเท่ากับเจบอมขณะขับรถว่า "ยูริ คำว่า "Korea is gay" หมายความว่าอะไรเหรอ?"
"มันก็หมายความว่า งี่เง่า หรือน่ารำคาญแหล่ะค่ะ"
--ผู้แปลจากภาษาเกาหลีตัดส่วนที่เราทราบกันดีออกไป--
พ่อแม่ของเจบอมตอนนี้อยู่ในภาวะวิตกสับสน พวกเขาไม่รับโทรศัพท์ใคร เจบอมได้ออกจากเมื่ออาทิตย์ที่แล้วไปพบเพื่อนที่เต้นบีบอยเป็นเวลาสั้นๆ มีผู้ชายบนท้องถนนคนหนึ่งจำเขาได้และพยายามจะยื่นกล้องมาถ่ายรูป เจบอมเลยวิ่งกลับบ้านหนีมา
เจบอมเลยหยุดการไปโบสถ์และไม่ยอมออกจากบ้าน การที่ต้องเห็นเขาเป็นแบบนี้ทำให้ผมหัวใจสลายไปด้วย
เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาผมได้พาครอบครัวเจบอมออกไปรับประทานอาหารจีน บรรยากาศสดชื่นและดูเหมือนว่าเจบอมอารมณ์ดีขึ้นบ้างแล้ว
ผมเลยถามเขาว่า "เจบอม นายอยากกลับไปที่เกาหลีมั้ย?"
"อยากครับแต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน"
SOURCE: ISPlus "Letter"
Kor-Eng by thehazyfiasco@soompi, Eng-Thai by Offogato@2pm-online.com