Rain .FC Board # พลพรรครัก "เรน" ทางนี้เลยค่ะบอร์ดนี้จะเป็นที่ที่เราอัพทุกอย่างที่เป็น เรน

อันยองงงงงงงงงงง++++++++++คุนนายชองทู๊กคนค่า
แม่มะลิแวะมาเยี่ยม เอ้ออ พีกระหน่ำเลยอ่ะ โสงสัยย์คิดถึงเหล่าคุนนายอย่างหนัก อิ อิ

หวัดดีค่ะ ทุๆครง อารายกันคะนี่ สาวๆบ้านนี้โชคดีกานเหลื้อออออ เกิน...
อารายจะโชคดีกันปานน้านนนนน ยินดีด้วยนะคร๊า พี่เปล...(รักษาให้ดีนะ ร๊าวังหาย เหอๆๆ)

น้อง yorum เอ่อ....- -" คุณน้อง อย่าเอามุกพี่ปรุ้ยโกร๊ะมาใช้สิค๊ะ แบบว่า พอคิดถึง
อาพีมากๆ จนถึงขั้นเริ่มเพ้อ คุณพี่เค้าจาร้องเพลง รึไม่ก็ร้องสุนทราพรโบหรานๆ
อะไรทำนองเนี้ยค่ะ คุณน้องขา เหอๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (ล้อเล่นจ้า)

พี่ปรุ้ย -- เหอๆ วันนี้เป็นงัยบ้าง ยังไม่เข้าบ้านเลย งานทับเตี้ยหมด...ยิ่งสูงๆอยู่
รีบเข้าบ้านมาได้แว้วน้า อาพีตี๋น้อยบอกไม่มีคนช่วยเลี้ยงจุนนิน้อย

พี่ยุ้ย -- พี่ยุ้ย เจนว่าคราวหน้าคนที่จะได้รับโชคคนที่ 3 ต้องเป็นพี่แน่ๆเลย เพราะสาวๆบ้าน
เราก็ได้รับกันเกือบจะครบทุกคน(แบบ ภันยาหมายเลย 2 และ 3 รับไปแล้ว ไรเงี้ย) และ
มาถึงคิวพี่นะ เจนว่าต้องได้รับโชคแบบชนิด โอ้วว้าวมากแน่ๆเลย เช่นอาพีชวนขึ้นคอนฯ
อะไรเงี้ยยพี่.......กรี๊ดส์ๆๆๆๆๆ

พี่อ้อย -- เราสองคนคงใกล้ได้พานพบกันเต็มทีแล้วล่ะนะคะ คิดทึ๊งงงงงงง คิดถึงพี่คร่ะ

พี่ออย -- วันนี้ยังมะเห็งเยย เข้าบ้านมาระวังลื่นนะ (นอกจากน้ำลายยัยเจน) ระวังลื่นอาพี
ที่ช่วงนี้กระหน่ำลงมาชนิดที่ไม่ค่อยสงสารใจภันยาเท่าไหร่เลย ไม่รุรึงัยว่ายิ่งตกลงมาเท่าไหร่
เราก็ยิ่งคิดถึงเท่านั้นน่ะ....

และทุกๆคน คิดถึงเสมอนะคะ แล้วเจอกันวันคอนฯ น้า..... >_o

Anyong!!!
มะได้เข้ามาเรยยยย งานล้มทับจากที่เตี้ยอยู่แระ เตี้ยลงไปอีก เหมือนเจนพูดน่ะแหละ เฮ้อออ สวรรค์ช่างแกล้งจินๆ แต่ยังไงก็ร๊ากกกอาพีนะ(ไม่จิงนะที่ยัยเจนหาว่าเราเพ้อเข้าขั้นแล้วจะรำพึงรำพันเป็นกลอน8)งุกงิก พี่เปลโชคดีจัง ได้จากมาม่าป่าว แล้วมันหน้าตาเป็นไงอ่ะ
อยากเห็นจังอ่ะ ใส่มาอวดบ้างนะ

*** อยากได้เจ้าบ่าวแบบนี้อ่ะ จะเอา จะเอา จะเอา จะเอาอ่ะ (ลงไปดิ้นกับพื้น)

อันยองคร่า~ ทุกครง

ดีคร่า~ คิดถึงพี่ๆ และทุกๆ คนจังเลย ช่วงนี้ฝนตกเข้าบ้านมะได้เลยง่าาา คืออากาศไม่ดี เนตจะเน่าอืดอ่ะ เซงๆๆ และก็วันก่องเนตหมดอายุไปเติมตังค์ ระบบเคาเตอร์เซอร์วิสไม่รุเปงยั๋ง เติมไม่ได้ ยิ่งเศร้าไปไหน แงๆๆ จะเข้าบ้านมาหาอาพีสักหน่อยอดเยย อ่าท่านพยายม*กลั่นแกล้งง่ะ

พี่ยุ้ย+++ฝนตกหลังคาบ้านก็เปียกนะพี่ แต่ที่เปียกหนักก็คงจะเปงหน้าจิ๊กอ่ะพี่ คือคิดถึงอาพี แล้วเข้าบ้านไม่ได้ (ร้องไห้ๆ ดิ้นๆ )

ถึงจะโดนแกล้งยังไงจิ๊กก็สู้เพื่ออาพีค่ะ ก็จะพยายามหาวิธีเข้าบ้านมาจงได้ (คอยดูๆ เถอะท่านพยายม)
*ท่านพยายม คือ ความเชื่อของตัวละครหนึ่งในเรื่อง NANA ค่ะ สนใจไปหาอ่านตามร้านเช่าการ์ตูนน้า หนุกๆ น่ะพี่(โทดทีนะคะ ที่แอบโฆษณา)

คิดถึงอนนี่ทุกๆ ครงนะคะ ไปแระจุ๊บ

อันยองคร่า....

เพิ่งรุมะวานว่าได้รางวัลอ่ะ อิอิ ดีใจจังได้สร้อยเรนด้วย ตะยังไม่เห็นหรอกน๊าว่าหน้าตาเปงไง
หุหุ ตอนนี้แค่รุว่าได้เท่านั้นอ่ะค่ะ ถ้าได้มาแล้วจาเอามาโชว์ให้ดูละกัน

แอ๋ หาบ้านไม่เจอ
ภันยาพีทั้งหลาย หายไปกับสายฝนเรย
วู้วววววววววววววววววววววววววววววว
กลับเข้าบ้านด่วนนนนนนนน เน้อออออออออ

อันยองๆ ยามค่ำคร่า~

ดีคร่า~พี่ๆ อ่าหายไปไหนกานหมดน้า สงสัยไม่ค่อยว่างกานแน่เยย ไม่เปงไรเด๋วจิ๊กช่วยเฝ้าบ้านให้เอง(แต่อาจดึกหน่อยน้า เพราะมาเล่นที่ร้าน ที่บ้านเนตไม่ดีเล่ยไม่ค่อยได้เฝ้าตอนกลางวันน่ะค่ะ)

พี่เปล>>>ดีดีค่ะ ไม่เจอพี่ตะนาน คิดถึงๆ ว้าวๆ ได้สร้อยเรนด้วย(อยากได้ๆ มั่งอ่ะ) อิอิ ว่าแต่พี่ได้มาไงอ่ะ (อยากรุๆ )

คุงแม่มะลิ>>>ดีคร่า มาแระๆ จิ๊กมาเฝ้าบ้านเปงเพื่อนแระค่ะ

พี่ๆ ครงอื่นก็ตามๆ กานมาด้วยน้า (ถ้าว่างๆ อ่านะ)

มาแล้วววว มาแล้วคร่า ขออาภัยที่ทำหน้าที่ภิริยาบกพร่องมิ้งบ้านช่องห้องหอให้ร้างไม่มาดูแล แต่ก็ไม่ได้หนีไปหนาย ทุกลมหายใจยังคงเปงของอาพีคนเดียวเท่านั้น ไม่ว่ายามหลับ ตื่น น้ำลายยืดดด(เพราะฝันหวาน) ก็ยังเปงของอาพี

คิคิ มานไม่ช่าย สิ้นเดือนแล้วตะว่า มานเหลืออีกไม่อีกวัน ตอนนี้ยูริใกล้บร้าขึ้นทุกขณะเมื่อรับรูว่า สากะลังจะมาที่บ้าน ต้องไปซื้อข้าวของมาจัดบ้านและก็ ดูแลตัวเองให้สวยยยย เพ่อสามีโดยชาเฉาะเลย อิอิ

แม่มะลิ โอ๋ ๆๆหาบ้านไม่เจอเรยหรอ ไม่ช่ายตาฝ่าฟางน่ะ 5555 ล้อเล่งนา ไอ่เรามานก็เท่าๆกันแระ

น้องจิ๊ก ไม่ได้หายไปไหน ไม่อยู่ในอ้อมใจของสามีมาจ๊า คิคิ

น้องเจน อืมมตกลงว่าน้องจามาที่บางกอก นี่มะได โปรดแจ้งด้วยเน่อ แล้วคอนเซปการแต่งกายล่ะค่ะ รุสึกว่ากรุ๊ปเรานี่จะไม่มีใคร ใส่จายใครเลยน่ะ มานไงๆๆอยู่นา

น้องซุน ของฉานหายไปไหนนี่ โดนกระเบื่องหล่นทับจมดินไปแล้วหรอ ไม่เหงหัวฟองๆ เลยน้องเอ๊ยยยยย ไปไหน เจ๊เปงห่วง(คนรอบข้าง)นา figthing สู้ว้อยย

คำเตือน !!!!!!!!!!!! ความสามารถในการพิมพ์ผิดเป็นลักษณะส่วนบุคคลห้ามลอกเลียนแบบ เพราะอาจทำให้คนอื่นอ่านไม่รุเรื่อง

จีฮุน : ค๊าบเจ๊ ๆๆๆ เจอกัน 26 นี้แน่นอนคับ ไม่เบี้ยววคับ ตะว่าอาจหน้างอหน่อย เพราะว่าผมคงไม่ได้นอนอ่ะ

จีฮุน : รอบล่ะ 5 บาทคับพี่ ไม่ได้ให้ดูหน้ากันฟรีๆน่ะ
ยูริ : 5 บาทก็ดีเดะ เจ๊ให้ 10 บาทเลย ถ้าได้ดูหน้ายังงี้ นี่เล่น 5000 มานต่างกันมากน่ะจ๊ะ

[17-May-07][TheEpochTimes]Interview: Rain

Korean Pop Star Arrives in U.S.


[17 พ.ค. 50][TheEpochTimes] สัมภาษณ์ : Rain

การมาเยือนของป๊อปสตาร์แดนโสมในสหรัฐ.

By Lisa Fan
Epoch Times Washington D.C. Staff


เมื่อวันที่ 10 และ 11 พฤษภาคมที่ผ่านมา ป๊อปสตาร์หนุ่มชื่อดังจากแดนโสม เรน ได้จัดงานแถลงข่าวในแอตแลนต้าและนิวยอร์คซิตี้เพื่อโปรโมทวันแสดงคอนเสิร์ต "Rain's World Tour" ที่กำลังจะมาถึงของเค้า ซึ่งจะจัดที่ Phillips Arena ในวันที่ 19 มิถุนายน และที่ Madison Square Garden ในวันที่ 23 มิถุนายน

ในงานแถลงข่าว เรนกล่าวว่าคอนเสิร์ตของเค้าจะผสมผสานกลิ่นอายแห่งเอเชียโดยรวมเอาหลากหลายเพลงทั้งภาษาเกาหลีและภาษาอังกฤษเข้าไว้ด้วยกันในการแสดงของเค้า

ย่างก้าวสู่มหานครกับเวิลด์ทัวร์ครั้งนี้จะเป็นเสมือนบททดสอบการยอมรับจากผู้ชมเมืองมะกันที่มีต่อเค้า หากแต่แค่เพียงเท่านี้ เรนยังไม่ก้าวเข้าสู่ตลาดอเมริกาอย่างเป็นทางการโดยการปล่อยอัลบั้มเฉพาะกิจสำหรับแฟนเพลงเอเชียนอเมริกัน แม้ว่าเค้าจะมีแฟนเพลงชาวเอเชียอยู่มากมายก็ตาม

เมื่อถามถึงความนิยมของตัวเค้าเองในประเทศเกาหลี เรนกล่าวว่า มันไม่ใช่เป็นเพราะรูปร่างหน้าตาของเค้า หากแต่เป็นเพราะทัศนคติและการแสดงของเค้าเช่นเดียวกับความทุ่มเทในการร้องและการแสดงของเค้า

ปัจจุบัน เรนกำลังเรียนภาษาอังกฤษและอาจจะมาอยู่ที่นิวยอร์คเพื่อเรียนภาษาอังกฤษในเดือนกันยายนนี้
ET : ด้วยวัย 25 ปี คุณมีทั้งเงินและชื่อเสียงเพียบพร้อม คุณทำอย่างไรเพื่อคงความมีสติและทำจิตใจให้ปลอดโปร่งได้?

Rain : ผมไม่คิดว่าจะมีปัญหาเรื่องความมีสตินะครับ เพราะว่าผมรู้ตัวผมเองดีเสมอว่าผมเป็นใคร ผมยืนอยู่ในจุดที่มั่นคง อืม..เป็นต้นว่า ตอนที่ต้องปะทะกับพวกปาปารัซซี่ ผมก็พยายามทำงานร่วมกับพวกเค้า ผมคิดว่าแค่ดำเนินชีวิตตามหลักธรรมชาติจะเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะรับมือกับอะไรต่าง ๆ ในชีวิตได้น่ะครับ

ET : คุณผ่านการออดิชั่นมาถึง 18 ครั้งก่อนที่คุณจะหมดหวังไปซะก่อน อะไรคือแรงจูงใจให้คุณพยายามต่อไป?

Rain : ผมเริ่มทำเพราะผมรักการเต้นและผมรักการร้องเพลง จนถึงวันนี้มันก็ยังคงเป็นอย่างนั้นอยู่ครับ ผมพยายามทำให้ดีที่สุด แค่นั้นแหละครับ

ET : คุณรับมืออย่างไรกับความขัดแย้งต่าง ๆ เมื่อความเห็นของคุณไม่ตรงกับโปรดิวเซอร์หรือเอเย่นต์ของคุณ?

Rain : ผมไม่คิดว่าจะมีความขัดแย้งอะไรนะครับ เพราะว่าสิ่งที่ทีมงานต้องการเป็นสิ่งที่ผมต้องการ และสิ่งที่ผมต้องการก็คือสิ่งที่ทีมของเราต้องการเช่นกัน เวลาที่ผมไม่ต้องการทำสิ่งนั้นจริง ๆ ผมต้องรู้ว่าจะทำอย่างไรที่จะเสียสละเพื่อเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่กว่าครับ

ET : คุณเคยคิดที่จะผสมผสานสไตล์เฉพาะตัวของคุณเข้ากับเพลงป๊อปอเมริกันร่วมสมัยบ้างหรือเปล่า?

Rain : ผมรู้สึกว่าผมจำเป็นต้องเตรียมตัวและหาโปรดิวเซอร์ที่สามารถทำงานร่วมกับผมได้อย่างกลมกลืนเพื่อทำให้สิ่งนั้นเกิดขึ้นครับ โปรดิวเซอร์ที่รอบรู้ซึ่งสามารถเติมเต็มพรสวรรค์ของผมเพื่อสร้างและปรับเสียงของผมให้เข้ากับสไตล์ผู้ฟังชาวอเมริกัน แล้วเราก็จะมีสไตล์เฉพาะตัวของเราเอง ผมเชื่อว่าสิ่งนี้จะต้องเกิดขึ้นในอนาคตครับ

ET : มีวัยรุ่นค่อนข้างมากที่อยากจะเป็นเอนเตอร์เทนเนอร์และพยายามจะเป็นให้ได้เหมือนกับคุณ คุณทำงานหนักมากเพื่อมายืนอยู่ ณ จุดนี้ คุณพอจะบอกเคล็ดลับแห่งความสำเร็จของคุณได้หรือเปล่า?

Rain : อย่างแรกเลย สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่คุณต้องการจะทำ ไม่ว่ามันจะเป็นการร้องเพลงหรือการแสดง คุณจำเป็นต้องมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าต่อมันก่อนนะครับ ผมคิดว่ามันจะสำเร็จได้ก็ต่อเมื่อคุณมีความปรารถนาเพียงพอ ผมอยากจะบอกว่า เรารู้ว่าน้ำจะเดือดได้เมื่อมันถึงจุดเดือนของมัน แต่ความสำเร็จอาจไม่ได้มาหาเราเพียงเพราะว่าเราทุ่มเทไป 100% นะครับ คนคนนั้นอาจจะต้องมีโชคด้วย คุณสามารถทุ่มไปเกิน 100 อาจจะ 200 ซะด้วยซ้ำ แต่คุณก็อาจจะยังไปไม่ถึงจุดที่คุณคาดหวังไว้ จุดที่ซึ่งคุณเรียกมันว่า “ความสำเร็จ”

หากคุณต้องการประสบความสำเร็จ แทนที่คุณจะไปยึดติดและเฝ้าคิดถึงคำว่า “ความสำเร็จ” นั้น.... จงทำในสิ่งที่คุณสนุกและเต็มที่ไปกับมันได้ดีกว่านะครับ อย่ารู้สึกว่ามันเป็นภาระและอย่างไปคิดถึงแต่คำว่า “ความสำเร็จ” คุณจะประสบความเร็จจริง ๆ ก็ต่อเมื่อคุณรักในสิ่งที่คุณทำและสนุกกับสิ่งที่คุณทำอยู่น่ะครับ


source : TheEpochTimes
posted by fragile@rainhk // ฟองอากาศ @OnlyRain_Pantip.TH
Eng to Th : Tempura @JiHoon Republic & OnlyRain_Pantip.TH

จุฮุน : นี่มานสั้นไปแล้วน่ะคับ คุงคิดว่าหน้าตาผมหล่อมากนักหรอ ขนาดปกตินี่ยังขี้เหล่แล้ว แล้วนี่เต่อขนาดนี้ ผมยังจะสามารถติดโผ คนหน้าตาดีได้อีกหรอ
ยูริ : โลกนี้ยังมีคนตาถั่วอยู่เสมอหละ เช่นเดียวกับฉาน มองเหงเม็ดก๊วยจี๊เป็นเม็ดอัลมอนต์

Edit Date : 2007-05-20 ( 22:02:55 )

07.05.18 หนุ่มเรนเป็นแรงบันดาลใจให้กับนักเขียนบทลียุงฮี

หนุ่มเรนคือผู้จูงใจให้ลียุงฮีเขียนบทละครเรื่อง Thanks Giving

นักเขียนบทลียุงฮี กล่าวว่า "ขอบคุณมากสำหรับความเชื่อใจ"

เธอได้กล่าวถึงหนุ่มเรนในการให้สัมภาษณ์ครั้งนี้

ลียุงฮี เธอผู้นี้เป็นผู้เขียนบทละครเรื่อง <Sangdoo Let's go to school>, <Sorry I love you>, <Ijuksa> และเรื่องล่าสุด <Thanks Giving>

เมื่อไม่นานมานี้<Thanks Giving> เป็นละครเรื่องที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดเรื่องหนึ่ง ผลตอบรับที่ได้จากนักวิจารณ์และคนดูออกมาดีมาก

ถาม : คุณอยากจะพูดอะไรถึงละครเรื่องนี้บ้างคะ ละครเรื่องนี้มีอะไรที่แตกต่างจากละครเรื่องที่ผ่าน ๆ มาของคุณบ้าง

ตอบ : ถ้าคุณถามถึงในแง่ของความพอใจ โดยส่วนตัวแล้วชั้นอยากจะบอกว่าละครเรื่อง Sangdoo เป็นละครที่ชั้นพอใจมากที่สุดเลยค่ะ

ถาม : ชั้นค่อนข้างประหลาดใจเลยนะคะที่ได้ยินเช่นนี้

ตอบ : ชั้นรู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ มาจนกระทั่งถึงตอนนี้ค่ะ ...ชั้นเขียนบทละครเรื่อง Sangdoo เสร็จตอนตีสาม ความรู้สึกเศร้าใจและสูญเสียพวกนั้น ชั้นรู้สึกราวกับว่าชั้นคงไม่สามารถที่จะเขียนอะไรออกมาได้ดีกว่านั้นอีกแล้ว ชั้นนั่งงงอยู่กับที่แบบนั้นจนกระทั่งถึงเช้า และเมื่อพระอาทิตย์ขึ้น น้ำตาไหลชั้นก็ไหล

ชั้นได้ทำอย่างดีที่สุด ชั้นรู้สึกว่าไม่มีอะไรที่จะดีไปกว่านี้แล้ว ไม่ว่าคนอื่น ๆจะมองละครเรื่องนี้อย่างไร และถ้าชั้นต้องเขียนบทเรื่อง Sangdoo อีกครั้งหนึ่ง ชั้นก็ไม่กล้าสัญญาเลยล่ะค่ะว่าชั้นจะเขียนได้ดีเหมือนต้นฉบับเดิมหรือไม่ มันเป็นอะไรที่แตกต่างจากเรื่อง <Sorry I love you> หรือ <Ijuksa> ซึ่งชั้นมั่นใจว่าชั้นสามารถเขียนได้ดีกว่าเดิมแน่นอน และเรื่อง <Thanks Giving> นี้ก็เช่นกันค่ะ มันไม่ยุติธรรมเลยนะคะที่จะตัดสินเรื่อง <Sangdoo> แบบง่าย ๆ โดยดูเพียงแค่เรทติ้ง เพราะในเวลานั้นเรื่อง <Da Chang Jin>( <--น่าจะเป็นแดจังกึมนะคะ -เพ่ใหม่) ก็กำลังฉายอยู่ด้วย

ถาม : อะไรคือแรงบันดาลใจให้คุณเขียนบทละครเรื่อง <Thanks Giving> หรือคะ

ตอบ : ตอบตรง ๆ เลยนะคะ มันเป็นความทรมานมากตอนที่เราทำเรื่อง <Ijuksa> มีคำวิจารณ์ที่ทำร้ายจิตใจเข้ามามากมาย แน่นอนว่าชั้นไม่ปฏิเสธคำวิจารณ์แรงๆ เหล่านั้น แต่ชั้นก็คิดว่าทำไมคนพวกนั้นถึงไม่ให้กำลังใจหรือปลอบโยนเราเลย ทำไมพวกเค้าถึงไม่พูดว่า "คุณได้ทำผิดไป 99 ครั้งแต่อย่างน้อยก็มี 1 ครั้งนะที่คุณทำถูก" อย่างไรก็ตาม ด้วย "ความเชื่อใจ" ก็เลยทำให้ชั้นสามารถผ่านพ้นช่วงเวลาแบบนั้นมาได้ เป็นความเชื่อใจที่ชั้นได้รับจากผู้คนที่อยู่รอบตัวค่ะ

นักแสดงชายที่นำแสดงใน <Ijuksa> นักแสดงที่มีชื่อว่า จองจีฮุน ได้ให้ความกำลังใจกับชั้น เพื่อนคนนั้น (จีฮุน) ก็เสียใจเพราะละครเรื่องนี้เช่นกัน เค้าเองก็เหนื่อยมากเพราะเค้าต้องทำงานอื่นๆ อีกด้วยมากมาย แต่เค้าก็ยังพูดกับชั้นว่า "คุณเยี่ยมที่สุดเลย!" ตราบใดที่คุณยังยืนหยัดอยู่ พวกเราก็จะยืนหยัดอยู่กับคุณด้วยว่าเพราะว่ามันดีที่สุดแล้ว!

และ จีฮุนเองก็ต้องยอมเลื่อนการทำอัลบั้มชุดที่สี่ของเค้าออกไปเพราะละครเรื่องนี้ เค้ามาแสดงละครเรื่องนี้ก็เพราะความเชื่อใจที่เค้ามีต่อชั้น ชั้นรู้สึกเสียใจกับเค้าจริง ๆ เค้าเป็นคนๆ หนึ่งที่เชื่อมั่นใจตัวชั้น และเราก็ยังคงติดต่อกันอยู่เรื่อยมาจนกระทั่งถึงทุกวันนี้ค่ะ

เมื่อเร็ว ๆ นี้มีข่าวออกมาว่า บรรดานักแสดงจะต่อว่าคนเขียนบทถ้าผลลัพธ์ของละครออกมาไม่ดี เมื่อชั้นได้อ่านข่าวแบบนี้ ชั้นจะรู้สึกดีใจเสมอที่ชั้นเป็นนักเขียนบทที่โชคดีเหลือเกิน เพราะไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ความเชื่อใจที่ชั้นได้รับทำให้ชั้นต้องขอบคุณโลกใบนี้และด้วยพลังใจแบบนี้ทำให้ชั้นสามารถยืนขึ้นได้อีกครั้งหนึ่ง

มันยังเป็นโลกที่มหัศจรรย์ ชั้นสามารถรู้สึกแบบนี้ได้เพราะ"ความเชื่อใจ"ดังกล่าว ดังนั้นชั้นก็เลยอยากที่จะเขียนอะไรบางอย่างที่เกี่ยวกับ"ความเชื่อใจ" และไม่มีเรื่องอารมณ์เข้ามาเกี่ยวข้องในครั้งนี้ด้วย ..ชั้นคิดว่านี่แหละคือสิ่งที่ทำให้ชั้นสามารถเขียนบทละครอย่าง <Thanks Giving>...ออกมาได้ดีแบบนี้ค่ะ

กร๊ากกกก ใครน่ะช่างเก็บภาพนี้มา

ไม่มีคำบรรยาย

555555555 ขอขำท่านี้หน่อย