Jung Ji Hoon .FC Board # 2 พลพรรครัก"เรน" ทางนี้เลยค่ะบอร์ดนี้เป็นที่ที่เราอัพทุกอย่างที่เป็นเรนที่

สวัสดีค่ะ

แหมมมมมม มีอาจารย์สอนภาษาแถวๆนี้ก้อไม่บอกด้วยจะได้ลงเรียนเพิ่มเติม 555555

ยินดีตอน ต้อนรับสมาชิกทุกคนเลยค่ะ

"เรื่องเล่าจากสาวเกาหลี" อ่านแล้วอย่าอมยิ้มในความน่ารักหละ


Fan"s Account: Belated Post
Credit: baidu.com//jinlees@soompi
Kr to Ch: Yunrain
Ch to Eng: Rayndrop
Eng to Th : tempura


***แปลตามความเข้าใจนะคะ เพราะจากต้นฉบับภาษาอังกฤษ อ่านแล้วยังงง ๆ อยู่เลยอ่ะค่ะ***




หวัดดีจ้าทุกคน ชั้นเป็นใครคนหนึ่งในโลกของคลาวด์เนี่ยแหละ
จริง ๆ แล้วมันก้อไม่ได้มีอะไรพิเศษมากนักหรอก
แต่ความจริงแล้ว เมื่อวานนี้มันเป็นวันเกิดของพีจังใช่มั๊ยหละ?
ชั้นก้อเลยมีความสุขมั่ก ๆ จนอยากที่จะแบ่งปันเรื่องราวน่ารัก ๆ แบบสุดเหวี่ยงของพีจังให้ทุกคนได้ฟังกัน

เมื่อวานนี้ มีคนบอกใช่มั๊ยว่าพวกเค้าไปที่ JYPE และเจอพีจังในอินเตอร์เนทคาเฟ่?
นั่นหละ มันทำให้ชั้นนึกถึงเหตุการณ์นี้ขึ้นมาได้....
และช่วงนี้ก้อไม่ค่อยมีข่าวของพีจังด้วยใช่มั๊ยล่า
ชั้นเลยคิดว่าชั้นจะบอกสะเก็ดข่าวกับทุกคนแทน

แต่เอ..ทุกคนก้อน่าจะรู้อยู่แล้วใช่มั๊ยอ่ะ?
ยังไงชั้นต้องขอโทษไว้ก่อนน๊า เพราะมันยาวมากเลยอ่า


เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อฤดูหนาวปีก่อน หลายเดือนมาละ
มันเป็นวันที่แปลกมั่ก ๆ เรย ชั้นไปดูหนังกับเพื่อนชั้น แล้วก้อกินเยอะมากกก
แต่บางครั้งนะชั้นจะรู้สึกถึงสายลมอันเย็นยะเยือกและรู้สึกโหวงเหวงในหัวใจของชั้นเอง
แต่ชั่ววูบที่เพื่อนชั้นกับชั้นสบตากันปิ๊ง ๆๆ มันก้อเหมือนกับมีดอกไม้ไฟเต็มไปหมดเลย
การไปที่ JYPE ในวันนั้นเลยกลายเป็นภารกิจของเราไปซะ
(tempura : อันนี้คนแปลก้องงค่ะว่ามันเกี่ยวอะไรกัน -*-)
แล้วเราก้อไปที่ JYPE ที่ซึ่งเราไม่ได้มานานมากแล้ว


หน้าประตูทางเข้าของ JYPE มันค่อนข้างเงียบเหงานะ
เรายืนคอยอยู่ 3-4 ชั่วโมงแน่ะ ตัวสั่นระริกท่ามกลางสายลมอันเหน็บหนาว
มือและขาของชั้นแข็งโป๊กเลย เรากำลังกลายเป็นคลาวด์แช่แข็งผู้หิวโหยไปซะแล้ว
เราไม่สามารถทนมันได้แล้วหละ เราเลยตัดสินใจที่จะไปหาอะไรมาถมท้องซะหน่อย..
แต่เอ๊ะ..พีจังจะมารึยังอ่ะเนี่ย?
หลังจากกินเสร็จ เราก้อกลับไปที่ JYPE อีกที

พอไปถึง เราก้อเห็นว่ามีนักเรียนหญิงสองคนยืนอยู่ตรงทางเข้า
ชั้นเลยเข้าไปถามว่า ?พวกคุณมารอใครเหรอคะ? เราเป็นแฟนคลับของเรน?
นักเรียนสองคนนั้นก้อบอกว่า ?เรนค่ะ เค้าเพิ่งจะออกไปกับแกงค์แดนเซอร์เมื่อกี้นี้เอง นู๋ว่านู๋ได้ยินเค้าบอกว่าจะไปหาอะไรทานข้างทางเนี่ยแหละค่ะ?
อ๋าาาาาาา~~ แม่เจ้า อะไรกันนี่!
ชั้นคงไม่ถึงกะตายกับการอดข้าวแค่มื้อเดียวนี่น่า
โธ่ ชั้นพลาดโอกาสที่จะได้เจอพีจังใต้จมูกของชั้นนี่เอง!!
มันไม่ควรจะเป็นยังงี้น๊า ม่ายยยยยยยยยย >.<


ชั้นต้องทนปวดใจ และเริ่มเดินกลับบ้าน
วินาทีนั้นเอง...ใครบางคนก้อโผล่เข้ามาในระยะสายตาชั้นพอดี
ฮ่าฮ่า.. นี่มันผู้ช่วยของพีจังนี่น่า
เค้าจะไปไหนน๊า?
แต่อยู่ ๆ เค้าก้อหายไปตอนที่ชั้นมัวแต่แปลกใจนี่แหละ
เค้าต้องไปตามหาพีจังแน่ ๆ เลยยยย
ชั้นสังเกตไปรอบ ๆ บริเวณนั้นและเห็นภัตตาคารเล็ก ๆ อยู่ข้างหน้า
พีจังไม่ได้อยู่ในนั้นแฮะ ชั้นเห็นแค่ผู้ชายแก่ ๆ คนนึง

ฮึก ๆ T^T กลับบ้านก้อได้ฟะ
แต่ชั้นก้อยังสองจิตสองใจ คิดไปมองเข้าไปในร้านอินเตอร์เนทคาเฟ่ไป
บางทีพีจังอาจจะอยู่ในนั้นก้อได้น๊า???
แล้วความคิดนี้ก้อฉุดตัวชั้นลอยไปที่ร้านยังกะแม่เหล็กแน่ะ

มันแปลกมากเลยนะ ชั้นแค่คิดว่ามันจะเป็นยังงั้นเท่านั้นเอง
แล้วเราก้อเลยไปที่ร้านและผลักประตูเข้าไป
สายตาชั้นไปปะทะกับ Jisung (หนึ่งในทีมแดนเซอร์) นั่งอยู่ทางขวา
วินาทีนั้นเอง อุกรี๊สสสส ใจชั้นก้อตุ้ม ๆ ต่อม ๆ โอ๊ยยยใจเต้นนน ฉันปิดประตูแล้วก้อเดินออกมา
(tempura : จะเดินออกมาทำไม? ท่าทางจาตื่นเต้นจัด ๆ เลยนะเนี่ย -*-)

เราออกมาสงบจิตสงบใจกันพักนึง แล้วก้อตัดสินใจเดินกลับเข้าไปใหม่
ยังไงก้อตาม ดูเหมือนพีจังจะไม่ได้สนใจเราเลยนะ


เอาหละ...เป็นไงเป็นกัน...


พอเราเข้าไปข้างในปุ๊ป เราก้อเห็นพีจังนั่งอยู่ทางซ้ายในมุมมืด
แต่พีจังก้อยังเปล่งออร่าออกมาอย่างเจิดจ้าอยู่ดี
ตรงนั้นเป็นเขตปลอดบุหรี่ และขวามือของพีจังก้อมีหัวหน้าแดนเซอร์นั่งอยู่ข้าง ๆ
พนักงานร้านมาต้อนรับและหาที่นั่งให้เรา
เราเลยบอกว่า ?ขอเราไปนั่งตรงนั้นได้มั๊ย??
แล้วเราก้อฉุยฉายโฉบไปใกล้ ๆ พีจังอย่างออกนอกหน้า
ชั้นนั่งอยู่ซ้ายมือของพีจัง ส่วนเพื่อนชั้นนั่งตรงหน้าเค้าเลย
พอเรานั่งลงปุ๊ป ชั้นก้อเริ่มจิตตกนั่งกระสับกระส่ายกัวว่าพีจังจะเห็นเรา
ชั้นว่า...ตะคริวกำลังกินแขนชั้นอยู่นะเนี่ย อะจ๊ากกก
อ๊าาาาา~~ ก้อคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ชั้นตอนนี้...
เค้าเป็นถึง ชอง จีฮุน ศิลปินผู้กุมใจสาว ๆ ทั่วบ้านทั่วเมืองนี่นาาาาา >.<

ชั้นเริ่มกัวว่าพีจังจะได้ยินเสียงหัวใจชั้นเต้นโครมคราม ชั้นเริ่มจิตตกอยู่พักนึง
ชั้นไม่กล้าแม้แต่จะมองเค้าตรง ๆ เลยซะด้วยซ้ำ
ดูเหมือนว่าพีจังจะซ้อมเต้นทั้งวันละเลยนะวันนั้นอ่ะ
เพราะผมเค้าดูชื้น ๆ ทั้งหัวเลย
ไอ้ทรงผมแบบนี้คุณจะสามารถเห็นได้ก้อแค่ในการ์ตูนเท่านั้นแหละ
ถ้านึกภาพไม่ออกนะ ให้นึกถึงทรงผมของยองเจฉากที่กินซูชิที่สตูดิโอก้อได้
พีจังใส่กางเกงยีนส์กับเสื้อเชิ้ตสีแดงเหมือนตอนที่แจกลายเซ็นที่ Myeongdong

ใจชั้นมันยังเต้นตึกตักไม่หยุดซักที
เราสองคนพยามอย่างมากที่จะไม่ให้พีจังเห็นเรา
ชั้นเปิดเครื่องคอมพ์ตรงหน้า แต่ไอ้เครื่องเจ้ากรรมนี่มันดันไม่ยอมติดซะนี่!
กรี๊สสสสส...ม่ายน๊าาาาา ชั้นย้ายที่นั่งไม่ได้น๊า
แต่หลังจากปลุกปล้ำกับมันอยู่พักนึง มันก้อติดจนได้
และไม่จำเป็นต้องถามอีกคนนึง เรารีบเข้าไปในห้องแชททันที
เพราะเราไม่สามารถคุยกันได้ โทรหากันก้อไม่ได้
เราได้แต่แชทออนไลน์กันเท่านั้น

ละในร้านเนี่ยก้อเงียบมากกกกกกกกก
ดูเหมือนจะมีแค่เสียงจิ้มแป้นพิมพ์ของเราสองคนแค่นั้นแหละ
เราควรจะทำยังไงดีเนี่ยยย?
มันเป็นภาพที่ฮามากเลย เราสองคนจ้องจอ ตาไม่กระพริบ นิ้วก้อรัวพิมพ์ ๆๆๆๆๆๆ
ละก้อแอบยิ้มที่มุมปากไปด้วยเป็นระยะ ๆ
ไม่แน่นะ พนักงานร้านอาจจะกลัวว่าเราจะทำคีย์บอร์ดเค้าเจ๊งอยู่ก้อได้?

วันนั้นชั้นว่าตาชั้นแทบจะถลนออกมาเลยแหละ
หน้าชั้นอ่ะหันไปตรง ๆ แต่ตามันเหลือบไปด้านข้างแอบมองพีจังตลอดเวลา...
ตอนแรกนะ พีจังเหมือนจะรู้สึกถึงอะไรบางอย่าง
เพราะอยู่ ๆ เค้าเห็นผู้หญิงสองคนเดินมานั่งข้าง ๆ เค้า
แต่ด้วยความสามารถพิเศษในการพรางตัวของเราก้อทำเนียนไปได้


เวลาผ่านไปสักพัก..อ้าวพีจังเล่นเกมแพ้ซะละ
พวกเค้าเล่นสตาร์คร๊าฟกันอยู่
แต่ดูเหมือนพีจังไม่ได้จะเล่นเก่งอะไรมากมาย
เค้าอยู่ทีมเดียวกับหัวหน้าแดนเซอร์
เกมนั้นมันจบลงตอนเราเข้าไปที่ร้านได้แป๊ปเดียวเองแหละ
พีจังลุกขึ้น แล้วก้อตบมือ
เค้าน่ารักมากกกกกกกกกกกกก....ฝ่ายพีจังชนะเกม
อ้าว..เกมจบแล้วเหรอ? พวกเค้ากำลังจะกลับกันเหรอ? ม่ายยยยยยยย...
ชั้น...่ร้องดังก้องในหัวใจของชั้น
แต่แล้วเกมใหม่ก้อเริ่มต้นขึ้น... (ฟู่)

พวกคุณรู้ใช่มั๊ยว่ามือของพีจังสวยขนาดไหน
แต่เมื่อมองมือเค้าที่อยู่บนคีย์บอร์ดมันช่างแตกต่างกับตอนที่เค้ากำลังเต้นเลยนะ
มือของพีจังที่จับเมาส์และใช้คีย์บอร์ดอยู่ดูยังกะมือของนักเปียโนแน่ะ
(tempura : ขอนุยาดตัดตรงที่ไม่เกี่ยวกะพีออกไปเลยนะคะ คนเล่าเค้าบรรยายถึงมือต้วเอง)
ไม่ใช่สิ... มือพีจังสวยกว่ามือของนักเปียโนซะอีกกกก
แค่มือคู่นั้นก้อทำให้ใครต่อใครเป็นบ้าเป็นหลังไปได้แล้วหละ


ชั้นมองไปข้าง ๆ พยามอย่างมากที่จะฟังเสียง...
อ๋าาาาา~~~ สุดยอดดดด เสียงเค้าเพราะมากกกกกกก
ตอนนั้น พีจังพูดว่า ?พี่เดินไปข้างหน้าตรงนั้นสิ?
ใบหน้านั้น.. น้ำเสียงนั้น... ไม่มีที่ติจริง ๆ >.<

30 นาทีผ่านไป เกมก้อจบลง
พีจังยืนขึ้นทันที่และเริ่มตบมือ
เค้าพูดอะไรสองสามคำที่ทำให้ชั้นแทบจะล้มลงไปกลิ้งที่พื้น
?อ๊า นี่ขนาดผมต้องซ้อมร้องซ้อมเต้นทุกวัน และก้อแทบจะไม่มีเวลาเล่นเกมเลยนะ อ๊า..ทำไมผมยังเล่นเกมได้เก่งอยู่เลยนะเนี่ย??
ชั้นหลุดหัวเราะออกมาเลยอ่ะ มันทนไม่ได้จริง ๆ

แล้วพีจังก้อพูดอีกทีว่า :
?ผมไม่ได้เอาเงินค่าเล่นเกมมาเลยอ่ะ?
เค้าพูดไปพลาง เปิดกระเป๋าตังค์ไปพลาง แล้วก้อปิดกระเป๋าตังค์เก็บ
กรี๊สๆๆๆๆ น่ารักแย่แล้วๆๆๆๆ >.<
แล้วเค้าก้อบอกว่า ?พี่ ผมให้เวลาพี่อีกนิดนะ กลับไปฝึกเล่นเกมมาใหม่น๊า...?
อ๊ากกกกก ตายปายเรยๆๆๆ >.<


แล้วพวกเค้าก้อกลับไปยังห้องซ้อมที่ JYPE

ชั้นน่ะ...ตอนนั้นนะ
ถ้าเราสองคนไม่ได้เป็นคลาวด์ ตอนที่ชั้นเข้าไปในร้านและเห็นพีจัง
เราคงจะอุทานออกไปเลยว่า ?อ๊า นั่นเรน! นั่นเรนนี่!!?
แต่พีจังเห็นว่าเราไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรเลยเมื่อเห็นเค้า
เค้าเลยยืนขึ้นแล้วก้อแสดงตัวว่าเค้าเป็นใคร
เค้าบอกกับเราว่า..
?ผมเรนครับ ผมเป็นนักร้อง พวกคุณไม่รู้จักผมเหรอ? ผมเรนไง ผมชื่อเรนนนนน...?

**โอ๊ยยยย ชั้นหลุดหัวเราะออกมาเลยหละตอนนั้นอ่ะ
พีจังน่ารักมาก ๆๆๆๆๆ ยังกะเด็กตัวโต ๆ เลย..


พีจังกำลังจะออกไปแล้ว...
เค้าเดินกลับไปที่โต๊ะ แล้วหยิบกระปุกบิสกิตพลางพึมพำกับตัวเอง
?ต้องเก็บขนมนี่ไปด้วยก่อนจะออกไป อิอิ?


แล้วเค้าก้อหันไปโม้กับพี่เรื่องชัยชนะเมื่อกี้ด้วย


ตอนที่พวกเค้าเดินออกไปจากร้านน่ะ
เราสองคนยืนขึ้นและก้อเริ่มหัวเราะออกมาดัง ๆ เลย
พีจังนี่น่ารักจริงเล้ยยยยยย

ชั้นได้ใช้อากาศหายใจร่วมกับพีจังประมาณ 10 วิ ในระยะ...งแค่ 30 เซนติเมตร!!!
เออ..ชั้นยังไม่ตายแฮะ ชั้นยังมีชีวิตอยู่ได้ ไม่น่าเชื่อเลยจริง ๆ !!!
พวกคุณคงอิจฉาชั้นอยู่ใช่มั๊ยล่า ฮ่าๆๆๆ
ก้อแค่วันนี้เท่านั้นแหละ ที่ชั้นรู้สึกดีใจมาก ๆ ที่พีจังไม่รู้จักชั้น

**และฉันกอเดินกลับบ้านอย่างมีความสุข
พีจังน่ารักใช่มั๊ยอ่ะ?
[tempura : แน่นอนนนนนนนนนนนนน]

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ชั้นอยากอวดให้พวกคุณฟังจิง ๆ นะเนี่ย
ชั้นชอบพีจังมากขึ้น ๆ ไปทุกทีซะแล้วสิ...โอ๊ยยย ชั้นจะทำยังไงดีละเนี่ย??!!

เจนมาแล้วค่ะทุกคน.....วันนี้เอาเรนที่เค้าขอบคุณทุกคนที่ส่งความสุขให้เค้าในวันเกิดกันค่า.....เจนล่ะปลื้มเค้าจิงๆเลยนะเนี่ย

อีกอันละกันนะคะ

เจนล่ะซึ้งจิงๆเลยค่ะ......
หวังว่าทุกคนคงชอบกันนะคะ เจนลองทำดูค่ะ เพราะทำกราฟฟิคไม่ค่อบยเก่งก็กระท่อนกระแท่นทำไป ( เพื่อเรนสู้ๆค่ะ )

วันนี้คงไม่ค่อยโพสอะไรค่ะ เพราะยังไม่ค่อยมีภาพใหม่เท่าไหร่ เดี๋ยวโพสซ้ำบ่อยๆ เพื่อนจะเบื่อเจนเอาซะงั้น...

แต่ยังคิดถึงทุกคนอยู่เหมือนเดิมะน ประมาณรักไม่ยอมเปลี่ยนแปลงอ่ะค่ะ



ใครอยู่ก้อเข้ามาโพสมั่งเน้ออออออออออ เพราะตอนนี้ รู้สึกเหมือนกับว่า เจนคงอยู่คนเดียวนะนี่นะ

อยากได้ตุ๊กตานี้ไว้กอดกันมั้ยคะ เจนว่าน่ารักดีเนอะ

คุงแนน...............

โอ้....เจนนึกว่าจาอยู่คงเดียวซะแล้วค่ะ


มาช่วยกันโพสนะคะ

ได้เลยค่ะ เจน ต้อง นี้ ไม่ได้โพส เลย