♥ [กระทู้กินใจ] คุณได้อะไรจากการทำ Wallpaper กันหรือ !!!♥

พักนี้ไม่ได้กระทู้สอนทำอะไรเลยอ่ะครับ เป็นเพราะคอมพิวเตอร์ที่บ้านของผมมันโดนไวรัส
(หื้มมม ปวดหัวมากๆ เลยครับ ทำอะไรก็ไม่ได้เลยอ่ะ)

วันนี้ว่าจะมาชวนคุย เรื่องของการทำวอลเปเปอร์ที่พวกเราทำกันมานานแสนนาน

" คุณได้อะไรจากการทำ Wallpaper กันหรือ !!!"

ไม่รู้ว่ามีใครเคยคิดเหมือนผมบ้างไหมครับ
สำหรับตัวของผมเองนะครับ กี้ได้เรียนรู้อะไรหลายๆ อย่างเลยครับ
ผมได้มีโอกาสรู้จักครีเอตเตอร์แนวหน้า หลายๆ คน
(พวกเพ่ๆ เค้าใจดีกว่าที่คิดอีกเน๊อะ ยกเว้นเจ๊เจนนน เจ๊ช่างโหดร้าย)

เดิมทีปกติ IK_Q คนนี้เป็นเพียง เด็กศูนย์คอมพิวเตอร์ประจำโรงเรียน(เกือบดัง) แห่งหนึ่ง
วันๆ จะมีทำอะไรบ้างหล่ะ นอกจาก นั่งแต่ออกแบบ Website เพื่อรอแข่งขันในรอบต่อๆ ไป
จนวันนึง ผมได้เริ่มเข้ามาโลกอีกโลกหนึ่ง แรกๆ มันก็น่ากลัวเนอะ



บางครั้งเหนื่อย บางครั้งท้อ .... เหลือเกิน
แต่ก็ได้กำลังใจจากรุ่นพี่ๆ ทุกคน (แหมมันน่าชื่นใจนัก)

ที่วันนี้อยากมาเปิดประเด็นเพราะว่า .... อยากชวนคุยเฉยๆ
เห็นพักนี้มีครีเอตเตอร์หลายๆ คนเงียบหายกันไป
ยังไงก้ออย่าลืมแวะเวียนมาทักทายครีเอตเตอร์ที่พัฒนาฝีมือใหม่ๆ เค้าหละกัน

ทุกวันนี้มีครีเอตเตอร์เกิดใหม่แทบทุกวัน
ในฐานะที่เป็นครีเอตเตอร์ที่แก่กว่านิดหนึ่ง (แต่แก่กว่าเรามีเยอะ ฮาๆๆๆ)
ก็อยากแนะนำให้ฝึกฝนทำกันไปเรื่อยๆ อย่าไปท้อเด็ดขาด

การได้นั่งทำวอลเปเปอร์ซักรูปสองรูปอัพไปวันๆ
มันก็เป็นอีกความสุขของชีวิตเลย เพราะเรารักในการทำงานนี้ไง เราเลยมีความสุข
ไม่น่าเชื่อ ว่าเว็บที่มีชื่อว่า www.showwallpaper.com ได้สอนอะไรหลายๆ อย่างให้ผมได้เรียนรู้มากมายเลย



แหะๆ ใครว่างๆ กะแวะเวียนมาทักทายกันที่กระทู้นี้ได้เสมอๆ นะครับ
เอาไว้ระบายความเครียด ระบายความเหนื่อยล้ากัน

เพราะ.... พวกเราคือ เหล่าครีเอตเตอร์แห่งราชอาณาจักรโชว์วอลฯ


Edit Date : 2007-11-17 ( 00:17:12 )

สำหรับตัวมี่เอง การทำวอลเปเปอร์เป็นสิ่งที่น่าลุ้นนะคะ 555+ ลุ้นว่าวอลเปเปอร์เราจะมีคนเข้ามาชมหรือโหลดเยอะมั๊ย วอลเปเปอร์ของเราจะติดท็อปรึเปล่า มี่เองก็ไม่รู้หรอกนะคะว่าการที่เราติดท็อปเนี่ยเรารู้สึกอย่างไรเพราะว่ามี่ก็ไม่เคยติดท็อปซักที^^ มี่เดาเอาว่าถ้าเราติดท็อปเราคงจะมีความสุขมากๆ มีกำลังใจทำวอลเปเปอร์ต่อไป แต่ถึงมี่ไม่เคยติดท็อปมี่ก็ไม่เคยท้อนะคะ ยังพยายามปรับปรุงฝีมือของตัวเองไปเรื่อยๆหวังว่าซักวันคงจะติดทอบกับเขาน่ะค่ะ บางครั้งก็อิจฉาครีเอตเตอร์หลายๆคนนะคะ 555+ แต่เดี๋ยวนี้ล้มเลิกความคิดนั้นแล้วล่ะค่ะ ต่างคนต่างก็มีไอเดียที่แตกต่างกัน เราจะทำให้ดีเลยตอนเริ่มต้นก็คงเป็นไปไม่ได้ บางครั้งก็ท้อแท้นะคะ เฮ้อ!!! แต่กำลังใจก็ไม่มีที่สิ้นสุดนี่คะ ได้อ่านคอมเม้นท์ของทุกคนก็มีกำลังใจแล้วล่ะค่ะ ถึงบางครั้งมันจะไม่ใช่คำชมก็เถอะนะคะ555+ ช่วงนี้ก็คิดวอลไม่ค่อยออกเลยล่ะค่ะเรตติ้งก็ตกซะแล้ว 555+ เดี๋ยวครีเอตเตอร์หลายๆคนทำวอลเปเปอร์สวยมากๆ มี่ยอมแพ้ในความสวยงามเลยล่ะค่ะ ยังไงซะถ้าเราไม่ท้อซะอย่างอะไรก็สำเร็จจริงมั๊ยคะ ตอนนี้ฝีมือก็พอไปวัดไปวาได้ ก็พอจะรู้เทคนิคอยู่บ้างนะคะ แต่คงจะเอาอะไรกับเด็กม.2มากไม่ได้หรอกค่ะ ที่ทำได้ดีตอนนี้ก็...555+แทบจะไม่มีเลยล่ะค่ะยังไงก็จะพยายามต่อไปนะคะ (แหะๆ บ่นซะยืดยาวเลย = =)

Edit Date : 2007-11-17 ( 00:52:39 )

กี้ ชอบคำสุดท้ายอ่ะเพราะ.... พวกเราคือ เหล่าครีเอตเตอร์แห่งราชอาณาจักรโชว์วอลฯเหมือนจะไปเป็นนักรบเลย 55+

คุณได้อะไรจากการทำ Wallpaper กันหรือ !!!
ตอนแรกก็ได้ความสุข เพราะถ้าไม่มีความสุขคงไม่ทำ ... ความสุขจากการทำภาพน่ะตอนแรกไม่ได้เอามาแชร์ก็ยังทำ พอเอามาแชร์แล้วก็ยิ่งรู้สึกดีอ่าเนอะ .. ก็ดูคนเดียวมันหนุกที่ไหน หลายคนดีกว่า

ต่อมาได้ฝีมือเลย ขอขอบคุณเลยจริงๆที่พี่ๆน้องเข้าไปตั้งกระทู้สอนทำภาพค่ะ ได้เรียนรู้อะไรขึ้นมากๆๆๆ รู้สึกดีใจเลยนะที่เข้ามาคลุกคลีกะที่นี่ เพราะได้ฝีมือกลับไปจริงๆน่ะ

สุดท้ายคือได้มิตรภาพ อันนี้หายเหงาและรู้สึกมีอีก 1 สังคมที่นี่ (ถึงแม้จะรู้จักไม่กี่คนก็เหอะ อิอิ)น่ารักกันทุกคนเลยจ้า

ได้อะไรมั่งอ่าเหรอ มันเยอะแยะมากมายจนบรรยายไม่ถูกเลยอ่าครับ อย่างแรกเลย "ได้ความภาคภูมิใจ" เวลาที่ทำวอลล์ออกมาจนเสร็จแล้ว มันปลื้มอะ ว่าอย่างน้อยเราก็ทำได้เว้ยย ทำเองปลื้มเอง ซะงั้น~>__<

เราชอบงานศิลป์มากๆๆ นะ แต่ในโลกแห่งความเป็นจริงเราทำมันออกมาได้ไม่ดีเอาซะเลย เคยรู้สึกมั้ยว่าเรา "ชอบ" นะ แต่มัน "ไม่ใช่" อะ เราไม่สามารถทำได้~TT^TT

เราไม่สามารถนั่งอดทนวาดรูป ลงสี คิดออกแบบคอนเซปท์ หรือสร้างสรรค์รูปออกมาได้ เพราะความอดทนของเราเกี่ยวกับงานละเอียดอ่อนอย่างนี้เรามีน้อยมากก~-*-

แต่ในโลกของโชว์วอลล์นี้ทำให้เราได้รู้ว่า เราสามารถทำสิ่งที่เรารู้สึก "ชอบ" และ "ใช่" ไปพร้อมๆกันได้~^^

พอเอาวอลล์มาลงที่เว็ปโชว์วอลล์ก็ "ได้กำลังใจ" เล็กๆน้อยๆจากทุกคนที่เข้ามาคอมเม้นท์ ไม่ว่าจะเป็นคอมเม้นท์ติ-ชม-ด่าก็ตาม อย่างน้อยมันก็ทำให้เราได้รู้ว่า สิ่งที่เราทำมาไม่สูญเปล่านะ ยังมีคนสนใจเข้ามาเม้นท์ด่า เง้ออ~*-*

อันนี้สำคัญมากๆๆเลย "ได้ความสุข" เวลาที่มีคนมาเยี่ยมชม+โหลดวอลล์(ที่ไม่ค่อยจะได้เรื่องเท่าไหร่นัก)ของเราไป เหอะๆๆ

แล้วทุกครั้งที่เราได้เขามาที่โลกนี้เรามีความสุขในตอนที่เข้ามา แล้วพอตอนออกก็ได้วอลล์สวยๆกลับไปประดับหน้าจอคอมพ์กานอีก (อย่างก่าไปเลือกซื้อต้นไม้มาประดับบ้านเยย อิอิ)~^^

v^o^v"ยังไงก็ขอบคุณสำหรับเทคนิคดีๆของการตกแต่งงานศิลป์ในโลกไซเบอร์นะคร้าบบ"v^o^v

ได้หมีแพนนด้าอ่ะ..........ถ้าวันไหนหัดทำมันจะเพลินไงตี1ตี2 บ่อยเข้า ตางี้ดำอย่างกะหมีแพนด้าแหนะ

เราไม่มีความรู้เลยสักนิด ก็เข้ามาเก็บเทคนิคต่างๆ ไปทำ ไม่ค่อยมีเวลาด้วย

สิ่งที่ได้รับเห็นๆคือความสุขค่ะ ก็ขอบคุณทุกเทคนิคที่ทำให้เราสามารถทำภาพออกมาได้

ขอบคุณด้วยใจจริงค่ะ

เห็นกระทู้ตอนแรกแล้วแอบอึ้งเหมือนคำถามเสียดแทงใจมากมายนัก

คุณได้อะไรจากการทำ Wallpaper กันหรือ

คำพูดนี้ทำให้ฉุกคิดขึ้นมาได้ เหมือนส่วนลึกของหัวใจเรียกร้องอยากให้บอก

ต้องขอท้าวความก่อนว่าแรกเริ่มเดิมทีเจนหัดทำโฟโต้ชอฟด้วยความอยากเอาชนะเพื่อนที่โรงเรียน ที่เค้าได้รับคำชมจากเพื่อน ๆ เพราะมีงานกราฟฟิกที่สวยบรรเจิด( น่าละอายเจง ๆ เลยเนาะ )จึงใช้แรงขับนี้หัดทำโฟโต้ชอฟมาตั้งแต่ ม.4 มาถึงตอนนี้ก็เป็นเวลากว่า 6 ปีแล้ว แรก ๆ ก็ทำไปมั่ว ๆ ซั่ว ๆ ( ปัจจุบันก็ยางคงมั่วอยู่ ) ไม่ได้ไปอ่านหนังสือหนังหาหรือร่ำเรียนกราฟฟิกอะไรกะเค้า ใช้แรงบันดาลใจในการทำจากหนุ่ม ๆ สาว ๆ ดาราที่เรารักทั้งหลายมาเป็นแรงขับในการทำ ตอนแรกขอบอกว่าผลงานสุดจาห่วยมาก ๆ ผิดขนาด ผิดส่วน เห็นงานเพื่อน ๆ หลาย ๆ คนที่โรงเรียน และ ในเว็บที่มีการมิกซ์ภาพเยอะ ๆ แล้วอึ้ง แม่-ทามได้ไงฟะ มานั่งลองมั่วไปมั่วมาจนพอจาไปวัดไปวากะเขาบ้าง

มาวันนึงได้ไปเห็นการแนะนำเว็บในช่อง 9 ตอน เช้า 10 โมง ว่ามีเว็บไทยดี ๆ เว็บหนึ่ง ชื่อ www.showwallpaper.com ก็เลยลองเข้ามาดู ไม่นึกเลย จากวันนั้นจนวันนี้ จาล่วงเลยมาเป็นเวลากว่า 3 ปีแล้ว กลายเป็นยายของเว็บไปแล้ว พอเข้ามาก็รู้จักพี่ตูนคนแรก ได้รู้เรื่อง brush จากพี่ตูนเนี่ยแหละ แถมยางได้เว็บดี ๆ มาอีกเว็บ deviantart อะค่ะ

ช่วงแรก ๆ เจนก็รู้สึกแย่นะที่ทามไมไม่ค่อยมีคนโหลดภาพเราเท่าไหร่เลย บอกเลยว่าท้อมาก ๆ แทบไม่อยากทำต่อไปด้วยซ้ำ แต่พออยู่ไปอยู่มา ความรู้สึกเหล่านั้นก็หายไปโดยปริยาย ความรู้สึกอิ่มเอมใจที่ได้ทำวอลเปเปอร์เข้ามาแทนที่ ความรู้สึกผูกพันกะเว็บนี้เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เสียงติเสียงชมจากเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ในเว็บเป็นกำลังใจที่ดีในการช่วยพัฒนาฝีมือ ต้องขอขอบคุณมาก ๆ เลยนะคะทุก ๆ คน ที่มีส่วนให้ jenny k กลายเป็นส่วนหนึ่งที่สมบูรณ์ของสำนักshowwallแห่งนี้นะค่ะ

และคำถามที่ว่า เราได้อะไรจากการทำวอลเปเปอร์ เจนขอตอบเป็นข้อ ๆ เลยนะ
1. ได้ทำในสิ่งที่เรารักที่เราชอบ
2. ได้เพื่อนได้มิตรภาพ
3. ได้เพิ่มสังคมอีกสังคมหนึ่ง
4. ได้พัฒนาฝีมือ
5. ได้พัฒนาจิตใจ
6. ได้พัฒนาความคิด
7. ได้เรียนรู้ตัวตนของตนเอง
8 ได้เรียนรู้ว่ายังมีคนอีกมากมายที่มีความรักในสิ่งเดียวกันกับเรา

พล่าม ๆๆๆๆๆ ซะเยอะเลย 5555

แหมน้องกี้ตั้งหัวข้อกระทู้ได้กินใจซะนะ
ในฐานะที่เป็นเหล่าครีเอตเตอร์แห่งราชอาณาจักรโชว์วอลฯ ขอยืมคำมาใช้หน่อยนะ
เข้าใจพูดเนอะ ดูเหมือนนักรบเลย555

เริ่มแรกที่เข้ามาที่นี่ก็แค่อยากหาที่ฝากรูปเท่านั้น ลองทำเแบบมั่วๆ
แต่แล้ววันนึงก็มีครีเอ็ตเตอร์ท่านนึงเข้ามาคอมเม้นต์งานเราเกือบทุกงานที่อัพภาพลง
ก็เลยต้องพยายามทำให้ดีขึ้น ก็แบบว่าอายนี่นามีคนมีฝีมือมาดูงานเราจะให้ทำมั่วๆได้ไงเนอะ
แล้วที่ทำให้ฝีมือพอดูได้จนถึงวันนี้น่าจะบอกได้ว่าเพราะโครงการTSPเลยนะ
ก็เป็นโครงการที่มีครีเอ็ตเตอร์ระดับยอดฝีมือมาคอมเม้นงานเรา
แถมวอลของเรา(ที่มีข้อผิดพลาดมากมายเลย)ต้องมีรูปไปโชว์ร่วมกับวอลของยอดฝีมือ
ก็ทำให้ได้รู้ข้อผิดพลาดเพื่อนำมาพัฒนางานเราในชิ้นต่อๆมา
ก็อยู่ที่นี่มายังไม่ถึงปี ก็ได้มากมายเลย
ได้เพื่อนๆน้องๆที่ชอบในเรื่องเดียวกัน ได้ฝีมือที่ดีขึ้นและหวังว่าจะดีขึ้นเรื่อยๆ อิอิ
ได้ความตื่นเต้น เวลาลงภาพแล้วจะมียอดฝีมือมาคอมเม้นต์งาน โอ๊ย..ตื่นเต้นกว่าตอนสอบอีก
แค่มีคนมาชมมาคอมเม้นก็ปลื้มแล้วล่ะ
จะได้ขึ้น Topรึป่าวก็แล้วแต่วาสนาเพราะทำสุดฝีมือในตอนนี้แล้วล่ะค่ะ

เพราะทำอย่างอื่นไม่เป็น ทำอันนี้ได้ดีที่สุดแล้ว

ตอนแรกก็ไม่ได้สนใจ แต่ต่อมาก็มี ambition บางอย่างดลบัลดาลให้ต้องพยายามทำเวป
แล้วก็ต้องเรียนรู้สิ่งอื่นๆที่ประกอบมาเป็นเวป Photoshop flash เป็นต้น

ตรงนี้มันก็ดีนะทำให้ชีวิตมันมีอะไรมากกว่าเรียนๆๆๆๆๆ ไดทุ่มเทเพื่ออะไรซักอย่าง ได้มีความสามารถพิเศษ ได้ประสบการณ์มากมาย ได้แข่งขัน ได้รู้จักแพ้ ชนะ สำเร็จ ล้มเหลว โลกธรรมต่างๆ (เหมือนบรรลุ ) แล้วก็ได้ครูครั้งแรก มันน่าตื้นตันอะไรเช่นนี้

สำหรับเวปนี้เป็นเวปที่เปิดโอกาสดี สำหรับที่จะให้คนไทยมาโชว์ผลงาน
พยายามทำทุกชิ้นให้ดีๆ อาจจะไม่ดีที่สุด)
แต่พยายามจะไม่ให้ทุกชิ้นทำแล้วรู้สึกว่าเราถอยหลัง

ก็เจอผลงานตัวเองในหลายๆที่นะ เช่น ร้านขายซีรีย์ตามเวป อย่างงี้ ตามบอร์ดอื่นๆ
credit หรือไม่เราก็ไม่ได้ worry อะไร ตราบใดที่ยังไม่ลบชื่อเราออกแล้วพิมพ์ชื่อทับก็รับได้อยู่แล้ว

คุณได้อะไรจากการทำ Wallpaper กันหรือ !!!

อย่างแรกคือ "การพัฒนาตนเอง" วอล์ที่ทำออกมานั้นแต่ละอันได้รับการติชมของพี่ๆครีเอเตอร์ทุกคน ต้องขอบคุณมากๆๆๆๆ ถึงมากที่สุด วีรกรรมตอนเข้ามาเว็บนี้แรกๆ โหะๆ น่าอายมั่กๆ เอาเค้าป่วนกันไปทั่ว ที่นี่มันเหมือนครอบครัว ที่สอนอะไรได้หลายๆอย่าง ที่ทำให้เราพัฒนาไปตามลำดับ

ได้มิตรภาพที่ดีจากทุกคน(ตอบเหมือนนางงามเลยแฮะ )เพื่อนๆพี่ๆที่นี่คุยสนุกกว่าที่อื่นเยอะ อาจเป็นเพราะว่ามีความใกล้ชิดกันกว่าที่อื่นๆ คุยกันเป็นพี่เป็นน้องมากที่สุดเท่าที่เคยแวะไปมา

อีกอย่างนึง สอนไม่ให้เรารู้จักยอมแพ้อะไรง่ายๆ เค้าบอกกันว่า ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้นอกจากที่เรายังไม่ได้ทำ มันเป็นจิงแฮะ เมื่อก่อนไม่เคยจะเห็นด้วยสักเท่าไรแต่ที่นี่มันพิสูจน์ให้เห็นได้แล้ว

มันต้องอย่างนี้สิกีกี้

ตั้งแต่แรกๆหลังจากเรียนจบศิลป์มา ก็ทิ้งพู่กันทิ้งจานสีมาทำงานคอมพิวเตอร์
จนพบกับโปรแกรม PS เนี่ยแหละที่ตอบสนองความต้องการอยากจะทำงานศิลป์
พอเริ่มทำก็อยากจะอวดเค้า(แบบว่าคิดว่าเจ๋งมากๆ) เลยหาที่โชว์ซะเลย
Search ใน Google ว่า Wallpaper ก็พบกับที่นี่ showwallpaper.com

*มันก็เลยค้นพบตัวเองว่าที่จริงแล้วเรามันแสนที่จะห่วยบรม*
อันวอลล์ที่เราทำนั้น เทียบไม่ได้กับ Creator ที่นี่แทบจะทุกท่าน
เลยฮึดเลยทำมันให้เท่าเทียมกับเขาบ้าง ศึกษาวิธีคิดวิธีทำ
อันนี้ที่ได้จะๆ ก็คือ ความพยายาม และความตั้งใจ

เริ่มจากการอ่านกระทู้สอนของคุณน้องตูน sl-ledl3vil แล้วลองทำตาม
ศึกษาวิธีใช้สีและการนำเสนอจากคุณพี่โจ้ Silph และน้องเจน jenny k
มีอีกหลายท่านที่ตอนนี้ก็ยังนับถือ และยังพยามศึกษางานของพวกเขาอยู่
ที่จะได้อีกอย่างก็คือ โลกทัศน์ มุมมองใหม่ๆในชีวิต

ที่เห็นด้วยตามน้องเจนก็คือ ในที่สุด ก็ค้นพบตัวเอง ว่าเราชอบแบบไหน
ตอนแรกก็มั่วๆ คิดอะไรก็มั่วทำ(ตอนแรกๆไม่รู้จัก บรัชกับแพทเทิร์น)
งานออกมาก็เน่าซะเลย แต่ยิ่งทำยิ่งลงตัวมากขึ้น แล้วก็หาแนวของตัวเองได้
การผลิตงานศิลป์ ในลักษณะของวอลล์เปเปอร์ ทำให้ตัวเองมีความสุข
โดยเฉพาะ ถ้ามีคนมาติชมงานเรา (ในที่สุดก็มีคนสนใจงานเรารึนี่)
ทิงนองนอย ทิงนองนอย มันแฮป+++ แบบไม่มีโปรโมชั่น ซะนี่เอง
ที่ได้มาก็คือ ความสุข และ ค้นพบตัวเองแบบกระทบไหล่

นี่ๆ จริงๆแล้วผมก็คนบ้า สมองรั่วคนหนึ่ง อยากทำอะไรที่ตัวเองชอบ
ถ้ามีคนมาชอบงานเราก็ยิ่งปลึ้มจิตปลึ้มใจ แล้วพวกเขาก็เริ่มเข้ามา
เหล่ายอดฝีมือที่เราแอบปลึ้มเหล่านั้น ที่เราแอบจิ๊กแนวทางพวกนั้น
เขาก็เข้ามาจับกุมฐานละเมิดลิขสิทธิ์ เอ้ย..ไม่ใช่ พวกเขามาเม้นต์แหละ
ตอนนั้นในใจเหมือนมีรถจักรไอน้ำมาปู๊นๆฉึกฉักเต็มไปหมด โคตะระดีใจ
หลังจากนั้นก็คุยกันสนิทชิดเชื้อ แหมปลึ้มจัง
แล้วก็ได้สิ่งที่เรียกว่า มิตรภาพ ขึ้นมาอีกอย่าง

ก็เริ่มแตกปลายกลายเป็นโครงการที่เพิ่ม ความสัมพันธ์ พัฒนาฝีมือ
โดยมีเพื่อนร่วมกันทำ แถมยังได้รับความเห็นชอบจากท่านเว็บมาสเตอร์
Thai Star Project กับ All Star Project
จะยังยืนหยัดต่อไปให้ก้องฟ้า
ที่ได้อันนี้คือ โฆษณาโครงการ(อันนี้ไม่ค่อยเกี่ยว แหะๆ)


ป.ล.ที่จริงน้องกี้ ถึงจะมาทีหลังพี่ แต่ก็เป็นคนหนึ่งที่พี่แอบปลึ้มอยู่นะจ๊ะ

แล้วจะมาเม๊าส์ต่อนะไปก่อน......Oadzosaidso

คุณได้อะไรจากการทำวอลล์กันหรือ!!!

เราว่ามันได้อะไรหลายๆอย่างนะ แต่ที่สำคัญที่ได้เลยคือ "ความสุข"

ใช่ มันคือความสุข ความสุขที่อยู่กับมัน ได้ทดลอง ได้แตะ
ทำผลงานออกมาเป็นชิ้นเป็นอัน ได้พัฒนางานของตนเอง
จาก |นฎฑูฟตกลายมาเป็น Y e n t a - 4 -
จนทุกวันนี้

ตอนแรกที่ใช้ |นฎฑูฟต นั้นก็แต่อยากทดลองฝีมือในการทำ wall
และรู้สึกลำบากมากๆ กว่าจะตัดต่อรูปได้ กว่าจะทำผลงานออกมาเป็นชิ้นเป็นอันได้
ต้องใช้ความ อดทน อย่างมากกกก ถึงมากที่สุด เพราะตอนนั้นไม่มีความรู้เรื่อง
Photoshop เลย (ซักกะนิดเดียว) ตอนนั้น อ.เค้าก็สอนโปรแกรมนี้แต่เรียน
ไม่รู้เรื่อง เพราะส่วนใหญ่ อ.เค้าจะบ่น และจะด่าเด็กเป็นซะส่วนใหญ่

พอตอน ม.3 ใช้ชื่อว่า Y e n t a - 4 - ก็ทำ wall ออกมาเท่าที่ทำได้
จากการเรียนรู้ด้วยตัวเอง เริ่มมีพัฒนาการ ตัดรูปได้ดีขึ้น หุหุ
และเริ่มซื้อหนังสือมาอ่านเอง ปรังปรุงตัวให้ดียิ่งๆขึ้นไปอีกเรื่อยๆ พัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆ
เพราะมีคนบอกว่า "จงทำตนให้ดีขึ้น ถ้ารู้ว่าตนเองดีแล้ว จงทำให้ดีขึ้นไปอีก เพราะ
ทุกอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ถ้าเรามีการพัฒนาตนเองอย่างไม่สิ้นสุด"

สำหรับตัวเราแล้ว การทำวอล การทำเว็ป มันได้อะไรหลายๆอย่าง
และมันมีการพัฒนาอย่างไม่มีที่สิ้นสุดเช่นกัน

อืม ... จากการทำวอลเปเปอร์ ทำให้ได้อะไรหลายๆอย่างเลยล่ะ

อันดับแรก ต้องบอกว่า ทำให้เราได้เห็นฝีมือของครีเอเตอร์คนอื่นๆ ความคิดสร้างสรรค์
และได้รู้จักกับครีเอเตอร์มากขึ้น (จากการสอดแนมถามไถ่และคอมเมนท์)

อันดับที่สอง ได้แลกเปลี่ยนเทคนิคการทำวอลเปเปอร์ของครีเอเตอร์แต่ละคน
(แต่สำหรับเดียร์ มีแต่รับของคนอืนมาค่ะ 555+) ทำให้เรารู้เทคนิคต่างๆมากขึ้น
แม้เครื่องมือง่ายๆที่เราใช้อยู่เป็นประจำมันก็สามารถใช้ทำอย่างอื่นที่น่าตื่นตะลึงได้โดยที่เราไม่เคยรู้

อันดับที่สาม ได้พัฒนาฝีมือตัวเอง (จะพัฒนาขึ้นหรือพัฒนาลงก็แล้วแต่ )
จากคอมเมนท์ของคนอื่นๆ ทำให้เรารู้ว่าวอลที่เราทำมาเป็นยังไง
สวยแต่ต้องแก้ตรงนั้นนิด ตรงนี้หน่อย ตรงนู้นน่าจะเป็นอย่างนี้ ... อะไรทำนองนี้

อันดับที่สี่ ได้สื่ออารมณ์ ในแต่ละวอลที่เราทำ มันจะแอบแฝงไปด้วยอารมณ์ของเราในตอนนั้นด้วย (สำหรับตัวเดียร์เองนะคะ)
อย่างถ้าออกมาสีหวานๆสดใสหน่อยๆก็แสดงว่าตอนนั้นอารมณ์ดี
ถ้าออกแนวมืดๆ ทะมึน เพลิงพายุอะไรมาแบบนั้น ก็แสดงว่าตอนนั้นอาจจะกำลังแค้นใครมา (รึเปล่า?)

อันดับสุดท้าย ได้เห็นว่ามีคนก๊อปงานของเราและนำมาอัพโหลดต่อที่เว็บเดียวกัน
อันนี้แม่ไม่ปลื้มอย่างมาก ซึ่งๆหน้ากันเลย แบนนงแบนเนอร์ที่เราติดไว้ก็ยังอยู่
นี่ถ้าลบๆไปแล้วใส่ชื่อตัวเองแทนมันก็อีกเรื่อง แถมยังกล้าเอามาอัพเข้าเว็บอีก
ก็น่าจะรู้ๆอยู่ว่าคนทำก็เป็นครีเอเตอร์ที่นี่ เค้าจะต้องเข้ามาเห็นบ้างล่ะ
(ถึงแม้นานๆทีเดียร์จะเข้ามาครั้งหนึ่งก็เหอะ แต่วันนี้มันประจวบเหมาะจริงๆ เข้ามาเห็นอยู่หน้าแรกเลย )

ปล.ข้อสุดท้ายเหมือนจะระบายอารมณ์ ก็อ่านข้ามๆไปนะคะ ไม่ค่อยจะเกี่ยวกับกระทู้เท่าไหร่