the love my chef

กึ่งกลางไม่เข้าข้างใคร	# 1 [ 19-01-2008 - 22:09:16 ]
	อ่านดูนะ 1.แวะมาแล้วเจอรัก “สวัสดีนะค่ะแม่ แล้วตอนเย็นหนูจะซื้อกิมจิมาฝากนะค่ะ” ฉันชื่อ เอยองค่ะเป็นลูกครึ่งเกาหลีแต่คุณพ่อไม่ให้อยู่เมืองไทยให้อยู่แดนกิมจิไป อายุก็ 21ปีแล้ว วันที่4 กันยา ก็ครบ 22 ปี วันนี้วันที่19 มกราคม จะไปทำงานไม่เก็บขยะนะค่ะ ทำงานบริษัทอยู่ค่ะ บริษัทค่าย sm ก็เพิ่งเข้าไปไม่กี่วันเอง ไปทำความสะอาด บ้านไม่ค่อยมีฐานะค่ะ แล้วอีกอย่างก็เหลืองานเดียวด้วย ไม่มีทางเลือกนี่ก็บ้านไม่ค่อยมีเงินเราก็ต้องรีบหาเงิน ตอนนี้ก็อยู่หน้าบริษัทแล้วล่ะ เฮ้อ! จะเจอไรบ้างหนอ แต่ก่อนฉันก็ไปหาหัวหน้าค่าย “นี่เธอคนนั้น! มาทำไรแถวนี้!” เสียงตะหวาดดังมาจากข้างหลังหน้ากลัวมากๆ ฉันก็หันไปดูตัวสั่นๆ หน่อย (เป็นคนขวัญอ่อนค่ะ) “ มะ...มา...สมัครงานค่ะ เออ จะมาเป็นแม่บ้านทำความสะอาดค่ะ” กว่าจะตอบเสียงอันน่ากลัวนั้น ใจก็แทบวายตาย “อือๆ ลักษณะเหมือนแม่บ้านอย่างนี้ฉันรู้ ไม่ต้องไปหาหัวหน้าค่ายหรอก ไปทำงานเลยนู่น ไม้กวาด ที่ตักผง อยู่ตรงนู่นทำให้สะอาดล่ะ! แล้วเธอก็ไม่ต้อง ไปห้องทางขวานะ” “ค่ะ” ขนลุกจังน้าคนนั้นพูด เริ่มงานใหม่แล้วดีใจจัง “นี่เธอ ฉันใช้หน่อยนะไปบอกคนที่แจจุงห้องทางขวาว่า มานี่หน่อยถ้าช้าจะตบกลิ้งเลยจาก โบอานะ”ผู้หญิงคนหนึ่งเรียกฉันแล้วสั่ง คิดว่าฉันจะรู้เรื่องหรอ รู้เรื่องแต่... “ เอ่อคุณค่ะมีคนสั่งห้ามฉันไปทางนั้นค่ะ” “ฉันสั่งก็ไป!” “ค่ะ” เสียงฉันหงอยมากเหมือนหมาถูกดุคล้ายนะค่ะ แล้วก็เดินไปทางห้องทางขวา อ๋ออย่างนี้นี่เองเขาซ้อมเต้นซ้อมร้องเพลงนี่เอง “เอ่อ.ใครมีนามว่าแจจุงค่ะ มีคนบอกว่า มานี่หน่อยถ้าช้าจะตบกลิ้งเลยจากโบอาค่ะ” “ผมเองครับ” “คุณโบอาเรียกค่ะ กรุณาไปด้วย” “ขอบคุณครับ คุณ...” “เอยองค่ะ แม่บ้าน” “ครับคุณเอยอง ยินดีที่ได้รู้จัก” “ค่ะ ไปนะค่ะคุณแจจุง” ดีจังเลยมีเพื่อนเพิ่มแล้วเวลาเรางงหรือไปไหนในบริษัทไม่ถูกก็ไปหาเขาได้ ดีนะ จะได้ไม่โดนว่าๆเซ่อซ่า เด๋วมีต่อนะรองอ่านๆติด้วย

กึ่งกลางไม่เข้าข้างใคร

[ 19-01-2008 - 22:09:16 ]

อ่านดูนะ
1.แวะมาแล้วเจอรัก
“สวัสดีนะค่ะแม่ แล้วตอนเย็นหนูจะซื้อกิมจิมาฝากนะค่ะ” ฉันชื่อ เอยองค่ะเป็นลูกครึ่งเกาหลีแต่คุณพ่อไม่ให้อยู่เมืองไทยให้อยู่แดนกิมจิไป อายุก็ 21ปีแล้ว วันที่4 กันยา ก็ครบ 22 ปี วันนี้วันที่19 มกราคม จะไปทำงานไม่เก็บขยะนะค่ะ ทำงานบริษัทอยู่ค่ะ บริษัทค่าย sm ก็เพิ่งเข้าไปไม่กี่วันเอง ไปทำความสะอาด บ้านไม่ค่อยมีฐานะค่ะ แล้วอีกอย่างก็เหลืองานเดียวด้วย ไม่มีทางเลือกนี่ก็บ้านไม่ค่อยมีเงินเราก็ต้องรีบหาเงิน ตอนนี้ก็อยู่หน้าบริษัทแล้วล่ะ เฮ้อ! จะเจอไรบ้างหนอ แต่ก่อนฉันก็ไปหาหัวหน้าค่าย
“นี่เธอคนนั้น! มาทำไรแถวนี้!” เสียงตะหวาดดังมาจากข้างหลังหน้ากลัวมากๆ ฉันก็หันไปดูตัวสั่นๆ หน่อย (เป็นคนขวัญอ่อนค่ะ) “ มะ...มา...สมัครงานค่ะ เออ จะมาเป็นแม่บ้านทำความสะอาดค่ะ” กว่าจะตอบเสียงอันน่ากลัวนั้น ใจก็แทบวายตาย “อือๆ ลักษณะเหมือนแม่บ้านอย่างนี้ฉันรู้ ไม่ต้องไปหาหัวหน้าค่ายหรอก ไปทำงานเลยนู่น ไม้กวาด ที่ตักผง อยู่ตรงนู่นทำให้สะอาดล่ะ! แล้วเธอก็ไม่ต้อง ไปห้องทางขวานะ” “ค่ะ” ขนลุกจังน้าคนนั้นพูด
เริ่มงานใหม่แล้วดีใจจัง
“นี่เธอ ฉันใช้หน่อยนะไปบอกคนที่แจจุงห้องทางขวาว่า มานี่หน่อยถ้าช้าจะตบกลิ้งเลยจาก โบอานะ”ผู้หญิงคนหนึ่งเรียกฉันแล้วสั่ง คิดว่าฉันจะรู้เรื่องหรอ รู้เรื่องแต่... “ เอ่อคุณค่ะมีคนสั่งห้ามฉันไปทางนั้นค่ะ” “ฉันสั่งก็ไป!” “ค่ะ” เสียงฉันหงอยมากเหมือนหมาถูกดุคล้ายนะค่ะ
แล้วก็เดินไปทางห้องทางขวา อ๋ออย่างนี้นี่เองเขาซ้อมเต้นซ้อมร้องเพลงนี่เอง
“เอ่อ.ใครมีนามว่าแจจุงค่ะ มีคนบอกว่า มานี่หน่อยถ้าช้าจะตบกลิ้งเลยจากโบอาค่ะ”
“ผมเองครับ”
“คุณโบอาเรียกค่ะ กรุณาไปด้วย”
“ขอบคุณครับ คุณ...”
“เอยองค่ะ แม่บ้าน”
“ครับคุณเอยอง ยินดีที่ได้รู้จัก”
“ค่ะ ไปนะค่ะคุณแจจุง”
ดีจังเลยมีเพื่อนเพิ่มแล้วเวลาเรางงหรือไปไหนในบริษัทไม่ถูกก็ไปหาเขาได้ ดีนะ จะได้ไม่โดนว่าๆเซ่อซ่า
เด๋วมีต่อนะรองอ่านๆติด้วย

ต้องสมัครเป็นสมาชิกและ login เข้าสู่ระบบก่อนถึงจะสามารถลงความเห็นได้