Mafia Love รักนะนายมาเฟีย บทนำ ชายหนุ่มเปิดประตูเข้ามาในห้องสี่เหลี่ยมที่มีขนาดกว้างตกแต่งด้วยสีดำทะมึนดูวังเวง มันคงจะดูวังเวงมากกว่านี้ ถ้าไม่มีหลอดไฟที่ให้ความสว่าง คิม คิบอมเดินเข้าไปหาชายหนุ่มอีกคนที่นั่งอยู่หลังโต๊ะ ใบหน้าหล่อเงยขึ้นจากเอกสารที่กำลังอ่านอยู่ ดวงตามีเสน่ห์มองคนที่เพิ่งเข้ามาอย่างสงสัย
"มีอะไร"
"มันไม่ยอมจ่าย" คนถูกถามตอบ ไม่ต้องเอ่ยชื่อก็รู้ว่า 'มัน' ในที่นี้คือใคร
ในความเป็นจริงลับหลังนักธุรกิจหนุ่มไฟแรง 'ชเว ซีวอน' คือมาเฟียแก๊งฉกาจน์ที่ปล่อยเงินกู้นอกระบบ ให้กู้ง่าย ดอกเบี้ยไม่สูง แต่เป็นเพราะอะไรเขาเองก็ไม่อาจทราบ ลูกหนี้ทุกรายเป็นต้องเบี้ยวเขา เขาอุตส่าห์ประนีประนอมยอมให้ผลัดวัน แต่กลายเป็นว่าได้ใจ เล่นไม่จ่ายกันดื้อๆ มันเลยทำให้เขาต้องใช้ความรุนแรง
...ตอนยืมร่ำร้องจะเป็นจะตาย ตอนจ่ายกลับหนีหายเข้ากลีบเมฆ...
"แล้วมึงบอกมันว่าไง" ซีวอนถามด้วยเสียงเรียบหากฟังดูดุดัน
"กูบอกว่าถ้าไม่จ่ายเจอกับมึงแน่ มันบอกว่ามันไม่กลัว"
"อุวะ!" มือใหญ่ตบโต๊ะดังปัง! พร้อมกับยืนขึ้นด้วยความโมโห "มึงไปบอกลูกน้องที่เหลือ คืนนี้ไปพังร้านมัน ส่วนกูจะตามไปทีหลัง"
"ได้" คิบอมรับคำก่อนจะเดินออกจากห้องไป
...ยืมแล้วไม่จ่าย มึงเจอดีแน่!...
ภายในร้านบะหมี่ข้างทางบรรยากาศคุกรุ่นเหลือกำลังจนลูกค้าหนีหายไปหมด เก้าอี้ที่เคยจัดเป็นระเบียบก็ล้มไม่เป็นท่า หักบ้าง แตกบ้าง ด้วยฝีมือของชายในชุดสูทสีดำกลุ่มใหญ่ที่เจ้าของร้านรู้จักดี หากแต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากนั่งวิงวอนให้หยุดกับภรรยา ทิ้งคราบ 'ผู้ปากดี' ไว้จนหมดสิ้น
"หยุดเถอะ อย่าทำอะไรมากกว่านี้เลย"
"อยากให้หยุดก็จ่ายมา กูบอกแล้วใช่มั้ยว่าถ้ามึงไม่จ่าย มึงจะเจอกับอะไร" ดวงตาแข็งกร้าวของคิบอมมองเจ้าของร้านอย่างอยากจะเตือนความจำ
"ก็กูไม่มีนี่ ให้ทำไงวะ" คังอินขึ้นเสียงอย่างเก็บอารมณ์ไม่อยู่
"มึงขายของนี่มึงไม่มีเงินเลยหรือไงวะ กูก็เห็นมึงขายของออกดี"
ใช่...เขาขายของดีแล้วก็หมดไม่เหลือชิ้นดีเพราะการพนัน ทั้งที่โดนภรรยาห้ามหลายครั้ง แต่เขาก็ไม่เคยฟัง เขาคิดแค่ว่าต้องถอนทุนคืน ซึ่งแน่นอนมันไม่เคยได้ มีแต่เสียกับเสีย จะมาเสียใจตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วเพราะเป็นหนี้ทั้งสองทาง
"ติดพนันแน่เลยพี่คิบอม" ชายในชุดดำคนหนึ่งบอกอย่างกับอ่านความคิดเขาได้
"จะมีอะไรซะอีกล่ะ ฮึ!" คิบอมกระตุกยิ้มอย่างสมเพช "ถ้าไม่มีจ่าย กูก็จำเป็นต้องพังร้านมึง เฮ้ย! ลุยเลย"
ประโยคสุดท้าย คิบอมหันไปบอกลูกน้องก่อนตัวเองจะถอยหลังออกมาปล่อยให้ลูกน้องจัดการ ท่ามกลางเสียงร้องห้ามของสองสามีภรรยาเจ้าของหนี้
"นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันน่ะ" เสียงทุ้มของใครคนหนึ่งดังขึ้นทางด้านหลังของคิบอม
ชายหนุ่มหันไปมองต้นเสียงก็พบกับร่างสูงโปร่ง ใบหน้าหล่อเหลา แต่งตัวด้วยเสื้อยืดธรรมดาสีดำกับกางเกงผ้าสีขาวในมือมีกระเป๋าเดินทาง
...สงสัยเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศหรือไม่ก็ต่างจังหวัด...
"คุณเป็นใคร" คิบอมถามพลางไล่สายตาตั้งแต่หัวจรดเท้าของผู้มาใหม่
"ผมต่างหากที่ต้องถามคุณ พวกคุณมาพังร้านผมทำไม"
...อ้อ คงเป็นลูกชายสินะ...
ยังไม่ทันที่คิบอมจะตอบอะไร มือใหญ่ก็ผลักให้เขาหลีกทางอย่างถือวิสาสะ ดวงตาสีน้ำตาลกวาดมองร้านที่กระจัดกระจาย ในขณะที่ชายชุดดำหลายคนยังคงพังข้าวของ
"หยุด! พวกนายกำลังทำอะไร"
"คะ...คยูฮยอน" สองสามีภรรยาร้องเรียกขึ้นพร้อมกันก่อนจะรีบคลานเข้ามากอดขาลูกชายอย่างหาที่พึ่ง "มันทำร้ายพ่อกับแม่"
"บอกเหตุผลด้วยสิว่าทำไมถึงต้องมาทำร้าย" เสียงหนึ่งดังมาจากทางด้านประตู คยูฮยอนหันมองด้วยสายตาไม่เป็นมิตร
ซีวอนที่เพิ่งมาถึงยกยิ้มอย่างเยาะเย้ยก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ สายตามองสำรวจคยูฮยอนอย่างจะคาดเดาความสัมพันธ์ระหว่างคนตรงหน้ากับสองสามีภรรยา
"ลูกชาย?"
"คุณคงเป็นหัวโจกสินะ" คยูฮยอนคาดเดาเพราะจากการแต่งตัวและหน้าตาดูมีฐานะและราศีกว่าคนอื่น "ทำไมคุณต้องมาทำร้ายพ่อกับแม่ผมด้วย"
"หึ!" 'หัวโจก' หัวเราะในลำคอสั้นๆ พร้อมกับเสมองไปทางอื่น "คนเป็นหนี้แล้วไม่ยอมจ่าย มันก็ต้องใช้ความรุนแรงเป็นธรรมดา"
"หนี้เหรอ" คยูฮยอนหันไปมองสองสามีภรรยาอย่างคาดไม่ถึง "พ่อกับแม่เป็นหนี้เขาเหรอ"
คังอินและภรรยานั่งก้มหน้าสงบปากสงบคำ นั่นคงเป็นคำตอบได้แล้วว่าเขาสองคนเป็นหนี้นายหัวโจกอยู่จริงๆ
"แล้วตกลงวันนี้จะจ่ายหรือไม่จ่าย" ซีวอนถามเสียงเรียบหากสายตากลับจ้องสองสามีภรรยาไม่วางพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้จนยืนเคียงข้างชายหนุ่ม
"เท่าไหร่" คยูฮยอนหันไปถาม
"ทำไมจะใช้ให้หรือไง"
"ใช่"
"สิบสามล้านวอน"
"สิบสามล้านวอน!" คยูฮยอนอุทานอย่างตกใจ "มันจะมากเกินไปหรือเปล่า"
"ก็ถ้าไม่มีจ่าย นายก็ต้องไปอยู่กับฉัน" ซีวอนบอกด้วยอารมณ์นิ่งๆ เหมือนกำลังพูดเรื่องดินฟ้าอากาศ
"อะไรนะ"
แหะๆ ขอประเดิมเลยแล้วกันนะคะ ตอนแรกเราตั้งใจว่าจะให้พี่วอนถือมีด
แล้วจี้คอคังอิน แต่เขียนไปเขียนมา หาที่แทรกไม่ได้ ฮา ก็เลยตัดออก
ทำไมคนเล็กถึงต้องไปอยู่กับพี่วอนน้า อยากรู้ตามอ่านต่อตอนหน้านะคะ
ขอบคุณที่อ่านมันค่ะ ป.ล.ห้ามก๊อป...ไปเผยแพร่ที่อื่นนะคะ